San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 1 November 2014, Allerheiligen
Mijn dochter vroeg mij waar wij precies woonden toen zij werd geboren. Meteen schoten mij enkele onsamenhangende beelden door het hoofd, maar snel wist ik adressen en huisnummers er uit te filteren. Dat mailde ik.
Maar de stroom van beelden hield niet op. Als het mij even lukte af te haken, duurde het niet lang, want mijn hersens gebruikten iedere kans om mijn gedachtestroom terug te voeren naar vaag-verwante herinneringen.
Precies zoals vlak na mijn burn out — toen ik niet kon stoppen over mijn eigen allerprilste jeugd te denken — heb ik het nu met de prilste jeugd van mijn kinderen;-)
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 2 November 2014, Hans-Georg jarig!
Sara Teasdale (1884-1933) publiceerde dit gedicht in 1922. Uit haar biografie is bekend dat ze nogal wat minnaars afwees voor ze haar keuze maakte. In dit gedicht vraagt ze raad aan de vier windstreken. Zuid, West en Oost zeggen dat je moet beginnen met je liefde, en je vertrouwen, voor je te houden — voor alle zekerheid.
Maar Noord zegt dat je moet beginnen met vertrouwen. Dan pas kan liefde ontstaan. [Opletten dat je bij de vertaling van het woordje cruel je niet vastpint op 'wreed'. Oudere betekenissen zoals 'gehard' of 'dapper' zijn adequater.]
Kortom: "Begin met vertrouwen en maak samen een storm mee. Dan weet je het".

Four Winds

"Four winds blowing thro' the sky,
You have seen poor maidens die,
Tell me then what I shall do
That my lover may be true."
Said the wind from out the south,
"Lay no kiss upon his mouth,"
And the wind from out the west,
"Wound the heart within his breast,"
And the wind from out the east,
"Send him empty from the feast,"
And the wind from out the north,
"In the tempest thrust him forth,
When thou art more cruel than he,
Then will Love be kind to thee."

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 3 November 2014
Het is niks met de wolken de laatste dagen. Wat vormloos spul aan de horizon in plaats van de — meestal — mooie strak-getekende passaatwolken. Het lijkt meer op mist of calima. Maar calima is het ook niet, want daarbij horen niet de stormachtige rukwinden die we het hele weekend al hebben.
Boven mijn hoofd is de hemel gewoon blauw. Er zijn wel wolken, maar ook dát zijn vormloze klusters. Uiteen gewaaid door grillige rukwinden.
Met mijn gemoed is het net zo gesteld.
Ik kan geen vat krijgen op mezelf, of op nieuwe dag. Ik lijk ook wel vormloos.
Geduldig afwachten 'dus'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 4 November 2014
Ik moest vanmorgen vroeg uit de veren voor mijn jaarlijkse routine bloedonderzoek. Zodoende was ik al vóór negen uur op het dorpsplein. Er heerste een drukte van jewelste! Vandaag werd weer een crucero — een cruiseschip — verwacht. De drukte kwam van de opbouw van de kraamtjes met talloze 'hebbedingetjes'.
Dat is een wereld apart. Het is een typische crucero-markt. Niet alleen de 'gewone' luxe kleding die kennelijk goed verkocht wordt op toeristische 'hot spots', maar ook veel huisvlijt-achtige spullen gemaakt van boomschors, schelpen en andere 'unieke' materialen die het goed doen als souvenir.
Souvenirs voor de kopers, souvenirs voor de thuisblijvers. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 5 November 2014
Dit gedicht — There Is Absolutely Nothing Lonelier — schreef Matthew Rohrer toen hij op een regenachtige avond in Manhattan uit een bar kwam. Dat schrijft hij in de uitleg die de laatste tijd steeds meer de gedichten van A-Poem-A-Day vergezelt. Het gaat dan over het hoe-en-waarom van het ontstaan, of over de ingewikkelde of toevallige omstandigheden van het ontstaansmoment. Voor mij hoeft dat niet, een gedicht moet voor zichzelf spreken. Desnoods met een mini-uitleg.
Dit gedicht spreekt voor zichzelf, MITS . . . !!
Mits je accepteert dat een 'ding' zich eenzaam kan voelen. Een robot is net zoveel 'ding' als een keisteen op een drukbezocht strand. Natuurlijk kun je daar gevoelens aan toekennen. Zelfs gevoelens van eenzaamheid zoals je die hebben kunt als je uit een bar stapt en er vrienden achterlaat. Maar probeer dan die gevoelens te benoemen, of te beschrijven, en verwijs niet naar een 'ding'. Dat is een 'lege doos' wat gevoelens betreft.
Kortom, het had een leuk gedichtje kunnen worden, maar zijn 'uitleg' bederft de boel.

There is absolutely nothing lonelier
than the little Mars rover
never shutting down, digging up
rocks, so far away from Bond street
in a light rain. I wonder
if he makes little beeps? If so
he is lonelier still. He fires a laser
into the dust. He coughs. A shiny
thing in the sand turns out to be his.

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 6 November 2014
De Grote Veranderingen in mijn leven, waarover ik sinds die burn out van twee jaar geleden begon te schrijven, krijgen steeds concreter vorm. Ik schreef al van de groei van het — zinvol en beheerst — 'Ietsdoen' in plaats van het ongeremd aanhollen achter iedere 'inspiratie', of het botweg afwijzen daarvan. Er groeide een genuanceerd zelfinzicht dat mij hielp op tijd zo'n [meeslepende!] aanvechting te onderkennen, en af te haken. Dat was heel gezond.
Maar nu komt er 'vorm' uit een heel andere hoek.
De recente heupproblemen eisen dat ik mini-minimaal beweeg. Praktisch gesproken is dat totaal huisarrest. Wat moet ik dáármee!?!? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 7 November 2014
De vrijwel absolute rust, waarover ik gisteren schreef, is een enorme uitdaging. Het gaat erom het heupgewricht totaal niet te belasten, maar wel bewegen.
Het is ook een experiment: Zal het lukken?
De diagnose is nog niet compleet. Vrijwel zeker is dat de gewrichtsbanden ontstoken zijn, maar mogelijk speelt ook jicht mee, of een eerder geconstateerde spierverrekking.
Ik heb geen pijn bij de beperkte stapjes die ik binnenshuis maak, maar zelf naar de kruidenier lopen is er niet bij. Hoe voorzichtig dan ook. De pijn is weliswaar dragelijk, maar schaadt de genezing. Dat is het experiment.
Zal absolute rust helpen? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 8 November 2014
Precies tweehonderd jaar werd Adolphe Sax in Dinant geboren. Hij is de 'uitvinder' van de saxofoon. Zijn vader was maker van blaasinstrumenten. France Culture wijdde er een lange uitzending aan. Ze hebben een soort 'Uitzending Gemist'-constructie, maar dat lukte mij niet. Gelukkig wijdde hun 'Newsletter' er een lang artikel aan, waardoor ik toch aan mijn trekken kwam want het was geïllustreerd met een groot aantal YouTubes. Een daarvan was de Bolero van Ravel, waarvan ik niet wist dat ook een saxofoon de karakteristieke kernmelodie speelt. Mijn saxofoon-nostalgie werd ruim voldoende bevredigd door die YouTubes rustig te beluisteren. Da's mooi toch? (100 woorden)
_____________________
http://www.franceculture.fr/2014-10-29-saxophone-itineraire-d-un-instrument-singulier
Enkele aanraders rechtstreeks. Sax solo: https://www.youtube.com/watch?v=3G3nzwKmE6w
Bolero Maurice Ravel: https://www.youtube.com/watch?v=NlODBWUj8-s
Gershwin Fantasy: https://www.youtube.com/watch?v=BZaTMjlkIcc
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 9 November 2014
Amy Lowell, [1874-1925] stelt de toenmalige kernvraag over poëzie.
Is het "coloured stones curiously wrought into a pattern?" of "glass that's taught by patient labor to make beauty a thing of awe?" De Imagists namen afstand van het 'slordige denken' van de Romantici.

Fragment

What is poetry? Is it a mosaic
Of coloured stones which curiously are wrought
Into a pattern? Rather glass that's taught
By patient labor any hue to take
And glowing with a sumptuous splendor, make
Beauty a thing of awe; where sunbeams caught,
Transmuted fall in sheafs of rainbows fraught
With storied meaning for religion's sake.

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 10 November 2014
Mijn huisarrest maakt mij vindingrijk. Ik moet wel!
Deze acht woorden bevestigen nog eens dat 'vindingrijkheid' niet pas ontstaat in de rust van de contemplatie zoals in kunstkringen wel wordt beleden. Natuurlijk, er is vindingrijkheid in soorten. 'Afgedwongen' vindingrijkheid tegenover, bijvoorbeeld, de vindingrijkheid van de kleuter die op het strand een zandkasteel bouwt.
Volgens de fysio moet ik mijn heupgewricht wèl bewegen, maar nièt belasten.
—"Lopen is fataal", voegde hij er nog raadselachtig aan toe.
Daarmee vond ik leuke oplossingen wandelend op straat. Ik genoot van mijn vindingrijkheid. Nu moet ik diezelfde opgave binnenhuis oplossen.
Heel anders! Ik geniet weer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 11 November 2014, Sintermèrte in Venlo
Vanaf mijn balkon kijk ik op de zee; tachtig meter beneden mij. Het oppervlak is rustig, want het is vrijwel windstil. Zo stil, dat er geen schuimkopjes zijn. Het kan nòg stiller. Ik heb dat wel eens meegemaakt, maar dan moet het een paar dagen achter elkaar windstil zijn. Dat is héél zeldzaam.
Vanmorgen genoot weer van het uitzicht. Ik ben er later nog eens extra voor gaan zitten, om van dat lichtelijk wiegende oppervlak te genieten. Het huisarrest maakte mij onrustig. Ik kan niks 'doen'!!
Geleidelijk kwam ik weer tot rust. Hoe dat werkt, gaat het begrip te boven.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 12 November 2014
Henk komt terug op mijn column van Maandag over de 'afgedwongen vindingrijkheid'. Hij wijst mij op een gedicht van T. S. Elliot waarin van 'old men' wordt geëist [ought to!!] om ontdekkingsreizigers te zijn.

Old men ought to be explorers
Here or there does not matter
We must be still and still moving
Into another intensity

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 13 November 2014
Mijn balcon bepaalt mijn huidige kijk op de wereld. Mijn letterlijke 'kijk' dus.
Vanaf dat gezichtspunt zie ik een strakke horizon waar de zee de hemel raakt. Ik zie de licht rimpelende zee. Sinds eergisteren lukt het de wind niet om de golven — golfjes (!)— op te winden tot de vorming van schuimkopjes.
Er is wind, al voel ik dat niet. Mijn balkon is beschut voor de NO-passaat. Ik weet het omdat ik de wind hoor ruisen door de palmbomen in de tuin van de benedenburen. Nu ik huisarrest heb, is dat mijn hele wereldbeeld.
Het 'letterlijke' wel te verstaan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 14 November 2014
De 'letterlijke' kijk op de wereld die ik gisteren beschreef wordt aangevuld met een 'dichterlijke', mits ik niet blijf steken in de letters. Ik lees — voetje-voor-voetje — 'Rilke, Die schönsten Gedichte' dat ik op mijn verjaardag van mijn zus kreeg.
Deze prachtige aanhef van Liebesanfang bijvoorbeeld.

O Lächeln, erstes Lächeln, unser Lächeln.
Wie war das Eines: Duft der Linden atmen,
Parkstille hören -, plötzlich in einander
aufschaun und staunen bis heran ans Lächeln.

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 15 November 2014
Gisteravond was ik met Margarita en Adèle bij een van de schaarse klassieke concerten in deze uithoek van de wereld. We kunnen rekenen op een half dozijn gedurende dit seizoen. Het was gratis, want een stichting van een regionale bank sponsort systematisch dit soort concerten. De opkomst wat uitermate laag, slechts vijftien toehoorders telde ik.
Dat klinkt allemaal heel triest, maar de kwaliteit was bijzonder hoog. Het leek wel of de sopraan Nora Carrasco was geïnspireerd door dit selecte groepje liefhebbers. Vanmorgen heb ik enkele YouTubes van haar bekeken. Inderdaad, ze was gisteravond duidelijk enthousiaster en vrijer. We hebben genoten. (100 woorden)
_____________________
Twee voorbeelden van wat op het programma stond. Er zijn er meer, allemaal nogal recente opnamen.
Met name Meine Lippen, sie küssen so heiss, was veel-en-veel intiemer, enthousiaster, betrokkener.
1 Meine Lippen, sie küssen so heiss - Giuditta (F. Lehár), https://www.youtube.com/watch?v=bauBD1MOJgg
2 "Carceleras" de Las hijas del Zebedeo (R. Chapí), https://www.youtube.com/watch?v=lETAWqpOvvoz
Het hele programma staat op:
http://www.cajacanarias.com/microsites/otono-cultural/2014/gomera/index.php?accion=nora_beatriz
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 16 November 2014, Wim jarig! 83!!
Martine herinnerde zich dat ik ooit op Bali ook 'huisarrest' had gehad, en dat had mij goed gedaan. Inderdaad, dat is een warme herinnering. Ik had eind jaren zeventig enkele weken gastcolleges gegeven in Jakarta en Bandoeng. Daarna gunde ik mij twee dagen in Jogjakarta (Djokjakarta), en twee weken voor lange solo-wandelingen door de rijstvelden van Bali.
Maar het pakte anders uit. Ik verwondde mijn been, en op Bali 'niks rijstvelden' maar 'huisarrest' als enige vreemdeling in een prachtige kampong, een groot-familiehuis.
Ik leerde de intimiteit van Bali kennen. Dank zij dat 'huisarrest'.
Misschien is dit huisarrest ook zo troostend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 17 November 2014
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 18 November 2014
Zondag is het grootste cruise-schip op bezoek geweest. Het is de nieuwste van TUI, Mein Schiff III. 295 meter lang, 2500 passagiers, 1500 personeel! De kade moest met 50 meter verlengd worden. Indertijd had Mein Schiff II 100 meter verlenging nodig. Er stonden 18 autobussen klaar voor de gasten voor tochten over het eiland. Er was maar plaats voor 15 bussen. Dat moet dus ook anders.
Ik zag de boot vanaf mijn balkon. Het ziet er uit als een topzwaar containerschip: tien étages bovendeks. Mijn taxichauffeur van gisteren had maar één woord: 'Feo/lelijk'.
Ik dacht: We worden een soort Volendam. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 19 November 2014
Al meer dan een week is de zee super-rustig. Rimpeltjes já, maar schuimkopjes néé. Maandag was er opeens een alarmerende weersvoorspelling. Dagenlange zware regens en forse stormen. Gistermiddag zou het beginnen. Margarita zou haar zakenreis — morgen en overmorgen — naar La Palma moeten annuleren.
De ervaren zeebonken in haar omgeving hielpen haar de voorspelling te interpreteren.
—"Even afwachten!", was hun eerste reactie.
Pas vannacht kwam zware regen. Windloos; uit laaghangende wolken. Het zicht was vanmorgen zo'n 200 meter. Loodgrijze hemel. De zee is nog steeds super-rustig. Margarita zou vanavond moeten vertrekken.
Ik ben benieuwd wat de zeebonken haar aanraden. Spannend hè? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 20 November 2014
Na die 'doodstille, maar zware regens' van gisternacht was het gisteren overdag 'zonnig met weinig wind'. Margarita is gisteravond vertrokken. Voor vandaag geldt nog steeds een regen- en stormwaarschuwing. De officiële tekst vermeldt: "Probability 40%-70%". Ik zal het maar aan 'zeebonken' overlaten hoe ik dat moet interpreteren.
In afwachting heb ik vannacht genoten van de heldere sterrenhemel. Orion met Sirius, met recht daarbeneden Canopus, de tweede helderste ster van de hemel. Vanmorgen vroeg kwam ook het sikkeltje van de Oude Maan nog even boven de horizon voor het licht werd.
Is dit de stilte voor de storm? Of een meteo-vergissing? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 21 November 2014
De weersvoorspelling houdt de gemoederen bezig. Ik hoorde oude verhalen van voorspellingen die totaal anders waren uitgepakt. Deze is ook 'raar'.
Gistermorgen, bijvoorbeeld, was het lekker zonnig en rustig, maar nèt toen ik in een taxi stapte om haar huis te gaan, kwam een donker-zwarte wolk opzetten. Nog geen vijfhonderd meter verder moest de chauffeur de auto aan de kant zetten.
Zicht opeens nul-komma-nul!!
Dat regen-geweld duurde niet lang. Daarna stroomde kolkend modderwater ons tegemoet.
Gistermiddag was het opeens weer prachtig, maar op de horizon zag ik telkens zwarte wolken voorbijdrijven die hun stortbuien loslieten.
'Verspreide buien' heette dat vroeger. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 22 November 2014, Margarita jarig!!
De voorspellingen voor 'zwaar weer' zijn nog steeds van kracht, maar het interesseert mij eigenlijk niet meer zo. Vanmorgen ben ik rustig gaan zitten om de zonsopgang weer eens te bewonderen. We naderen de kortste dag. De zon komt nu 'heel Zuidelijk' op. Het keerpunt is bijna bereikt. Dat is boven de zee. 'Boven zee' duurt maar een paar weken. De rest van het jaar komt ze op 'boven land'.
Maar ook dàt zijn maar bijgedachten. De wolken op de horizon waren weer prachtig. De zee is een stuk rumoeriger, maar nog steeds zonder schuimkopjes.
Morgen is het wéér anders. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 23 November 2014
Terwijl ik met aandacht de discussie volgde of de stormvoorspellingen al-of-niet uitkwamen, heeft intussen wèl de weeromslag plaatsgevonden die bij dit seizoen hoort. Opeens is het 'kouder', en is het korte-broekenweer voorbij.
Althans voor de eilanders, de Noord-Europese toeristen blijven zich 'zeer zomers' kleden. Per slot zijn de daarvoor gekomen, en is dit niet meer dan een 'koele zomerse dag met zon'.
In huis had ik het ook al gemerkt omdat de miertjes massaal naar binnen kwamen, en nu zijn het de vliegen. Ik weet dat het maar een weekje duurt, maar irritant is het wel.
Verdomde irritante prikvliegen! Brrrrrr. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 24 November 2014
Tot voor kort moest ik mij zorgvuldig verzetten tegen opkomende 'leuke ideeën'. Ze zouden mij kunnen meesleuren in een gevaarlijke nervous breakdown. Doodeng!
Met het thema 'leren Nietsdoen' is dat intussen aardig gelukt.
Toen kwam het thema 'leren Ietsdoen', maar behalve deze column — die ik altijd buiten schot heb gehouden als 'objectieve waarnemer' — lukt dat niet zo best. Ik voel mij meteen lusteloos als mij leuke of noodzakelijke klussen voor de geest komen. Ik blijf dan liever luieren/luilakken/faulenzen.
Is dat de zin van mijn nieuwe leven? Een luilak worden?
—Dat wil er niet in!
—Nu nog niet?
—Misschien later wel? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 25 November 2014
Zoals ik gisteren schreef, verkeerde ik opeens in diepe twijfel over de zin van mijn leven omdat het er naar uitzag dat ik een 'Faulenzer' — een beroeps-luiaard — moest worden. Ik probeerde mij erbij neer te leggen met uitspraken als 'Such is life, en het wordt steeds sucher'.
Ik liet het erbij, en sliep vanmorgen buitengewoon lang uit. Om 08:50 schrijf ik in mijn dagboekje: "Idee!! Ik ga de bundel reisportretten die klaarligt voor de boekontwerper vertalen in het Spaans".
Toen volgde een stroom van leuke/haalbare/stimulerende ideeën om het praktische vorm te geven. Opeens krijg ik weer zin.
Da's toch mooi! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 26 November 2014
De charme van het idee van gisteren — om mijn komende verhalenbundel ook in het Spaans uit te geven — is de rust die er van uit gaat. Niet dat het duidelijk is hoe ik het aan moet pakken; verre van dat!
Gewoon 'dumpen' bij een vertaalbureau heeft geen zin. Helemaal zelf vertalen ligt boven mijn vermogen — hooguit kan ik het in mijn 'potjes-Spaans' omtoveren. Nee, het moet echt goed vertel-Spaans worden. Zoals mijn verhalen ook vooral 'vertellingen' zijn.
Ik moet er een legertje vóór-vertalers en ná-lezers voor organiseren. Heel erg sociaal dus. Misschien is dat wel de kern-charme van dat idee. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 27 November 2014
Het einde van het huisarrest lijkt in zicht. Gisteren was ik bij de osteopaat. Volgens hem was de artritis genezen. Dat is een grote stap, want die artritis verhinderde dat het werkelijke probleem, waar ik vanaf het voorjaar mee bezig ben, effectief kon worden aangepakt. Het gaat om een complex probleem met de dijbeenspieren. Dat is op zichzelf een 'gezond' probleem dat met pittige massages — en geduld — kan worden opgelost. Het zij zo.
Het is alsof een nieuw tijdperk begint.
Niet alleen hierom, maar ook om de definitieve post-burnout.
Een nieuwe leefstijl èn opnieuw 'zin' in het leven zijn nodig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 28 November 2014, Rinske jarig!
—'Een nieuwe leefstijl èn opnieuw 'zin' in het leven zijn nodig'.
Dit zinnetje, het laatste van mijn column van gisteren, bleef mij de rest van de dag door het hoofd spoken. En niet alleen dat. Bij alles wat ik doe, nalaat, voel of ervaar, vraag ik mij af of dit bij mijn 'nieuwe leefstijl' gaat horen.
Zo wist ik gisteravond na het eten geen raad met de beschikbare tijd tot 'slapengaan'. Ik had 'nergens' zin in. Dat komt steeds vaker voor. Maar wat doe ik ermee?
Ik koos voor 'toegeven', en luierde ongeremd.
Daarna baalde ik stevig — en sliep slecht. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 29 November 2014, Kurt jarig!
Het is rampenweer. We zitten in de 'rode waarschuwingszône'. Van een van de havenautoriteiten weet ik dat de drie cruise-boten die deze dagen La Gomera zouden aandoen, hun bezoek hebben geannuleerd.
Toch heb ik zojuist op mijn balkon lekker thee gedronken. In de zon. Met blauwe lucht boven mij, en 'verspreide buien' op de horizon.
De klappen vallen in Tenerife waar windstoten van 100 tot 130 km/uur zijn gemeld, en waar de haven van Los Cristianos potdicht zit. Vanaf hier gezien is Tenerife in een grote dichte mistbank gehuld.
En ik zit op mijn zonnige balkon rustig thee te drinken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 30 November 2014
Ik las vanmorgen in Le Monde dat Nicolas Sarkozy is gekozen als president van de UMP. Nu daalt de UMP nog verder in mijn achting. Ik kan mij geen productieve of creatieve voorstellen van die partij herinneren. Het waren altijd 'nee-nee' voorstellen, of beter 'njèt-njèt'. Daar heb je weinig creatieve energie voor nodig. Het is gewoon het 'spiegelbeeld' van wat de regerende partij voorstelt.
Het voordeel is wèl dat je veel [onnadenkende] aanhang krijgt, en daarbij creatieve energie overhoudt voor je machtspelletjes in de upper class. Daar gaat het om, de upper class moeten winnen en het klootjesvolk moet betalen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek November 2014