San Sebastián de La Gomera, Maandag, 1 April 2013
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 2 April 2013
Ik beschik intussen over een keur aan meditatieoefeningen die mij helpen met 'stilstaan bij mezelf'. Ik heb er met muziek, en zonder muziek. Ze spreken je rustig toe met suggesties over wat je moet doen en laten om je op één enkele gedachte te concentreren. De sprekers hebben er ervaring mee, want ze zijn behulpzaam met je te redden van afdwalingen naar gedachten die er niets mee te maken hebben. Maar wat ze niet voor je doen is de laatste essentiële stap, je aan die nieuwe houding overgeven, of dat nieuwe gevoel werkelijk aanvaarden. Dat moet je nog zelf ontdekken.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 3 April 2013
Nu ik vaker naar de wolken en de zee kijk, zie ik enige regelmaat in het verschijnen van verschillende vogels. Ze hebben kennelijk een dagpatroon. Ik bedoel niet de vogeltjes van de palmbomen van de benedenbuurman, die zijn de hele dag druk, maar bijvoorbeeld de zwaluwen die opeens verschijnen, of de meeuwen die altijd om een uur of vier komen rondcirkelen voor mijn balkon. Gisteren was er op dat moment een straffe wind. Ze cirkelden niet, maar maar als een eskadron vliegtuigen vlogen ze recht tegen de wind. Ze stonden stil voor mijn balkon. Ik kon ze minutenlang rustig bekijken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 4 April 2013
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 5 April 2013
Vandaag heb ik een oude geliefde wandeling gemaakt die ik vroeger van huis uit vaker maakte. Dat is mij nu teveel, zo'n vier à vijf uur!! Gisteren kreeg ik het idee om dat met twee taxi's te doen, want de afloop en de aanloop gaan over geasfalteerde wegen.
Eerder deze week had Martine die wandeling alleen willen maken, maar ze liep vast in regen en bijna-verdwalen. Nu liepen we uitsluitend over de bergpaden: het mooiste stuk zogezegd. Ik zag waar ze meende dat ze was verdwaald. We wandelden dat middenstuk in twee-en-een-half uur. Dat is de normale tijd. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 6 April 2013
In December, op zoek naar Nietsdoen en Super Nietsdoen, kwam ik in het reine met 'luiheid' door er de goede kanten van te leren zien. Zijnde taboe, had ik mij er nog nooit in verdiept. Nu beschrijft de Dalai Lama drie 'slechte' varianten van luiheid. Héél verrijkend!
Laziness will stop your progress in your spiritual practice. One can be deceived by three types of laziness: the laziness of indolence, which is the wish to procrastinate; the laziness of inferiority, which is doubting your capabilities; and the laziness that is attached to negative actions, or putting great effort into non virtue. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 7 April 2013
Vanmorgen verraste A-Poem-A-Day mij met het bekende gedicht van William Wordsworth: The Daffodils. Juist dezer dagen dat allerlei gedetailleerde herinneringen en dagdromen in mij opkomen over mijn allervroegste jeugd komt dit gedicht tevoorschijn dat ik enkele jaren later, op de HBS, van buiten moest leren.
Zou dat 'toevallig' zijn?
Ik kon het niet meer compleet citeren, alleen nog wat fragmenten en speciaal de slotzin: And then my heart with pleasure fills // And dances with the daffodils schoten mij wel eens te binnen als ik door narcissen werd 'geraakt'. Nu heb ik het weer een paar keer helemaal gelezen en ook geluisterd naar een prachtige voordracht op YouTube. Een aanrader!

I wandered lonely as a cloud
  That floats on high o'er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
  A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.

Continuous as the stars that shine
   And twinkle on the Milky Way,
They stretched in never-ending line
  Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance,
Tossing their heads in sprightly dance.

The waves beside them danced, but they
  Out-did the sparkling waves in glee:
A Poet could not but be gay,
  In such a jocund company:
I gazed—and gazed—but little thought
What wealth the show to me had brought:

For oft, when on my couch I lie
  In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
  Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 8 April 2013
Mijn verslagen over wat ik meemaak als ik 'alleen maar' naar de zee, de wolken en de vogels kijk, deden Ghislaine denken aan een kort gedichtje van Roland Jooris dat ze mij meteen toestuurde:

Minimaal.

Vogel wipt.
Tak kraakt.
Lucht betrekt.

Bijna niets
om naar te kijken
en juist dat
bekijk ik.

De Mus

Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 9 April 2013
Het is al laat. Ik ga dadelijk naar bed, maar eerst even over mijn avontuur van vandaag. Na de tegenslag dat die sukkelende hoektand definitief niet als steunpunt voor een brug bruikbaar was, moest een nieuw plan worden gemaakt om de 20+ jaar oude 'renovatiewijk-van-toen' te vervangen. Nostalgie dus ook. Die hoektand was zogezegd de 'draler' waarop alles wachtte.
Ik ben nu links boven èn onder kiezen-loos. Dat betekende dat er vier implantaties nodig waren. Die zijn vandaag ineens geïmplanteerd. Dat sluit lekker mooi aan bij de nieuwe leefstijl die ik zoek. Ook voor de komende twintig jaar. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 10 April 2013
Ik las van het recente overlijden van Margaret Thatcher (87), José Luis Sampedro (96) en Sara Montiel (85). Ik kreeg lusten om daar in mijn oude life style op in te gaan, want het kietelde wel. Ik zag samenhangen. Toch bewoog ik mij in de gevarenzone.
Was ik overmoedig omdat het nu ietsje beter gaat?
Ik ga er niet 'normaal' over schrijven, maar ik vermeld in telegramstijl [met bronnen voor mezelf, je weet maar nooit, en voor mijn lezers] wat mij beroerde. Thatcher was de politica die sociale rechtvaardigheid de nek omdraaide met: 'There is no such thing as society'. Sampedro, evenals Stéphane Hessel jaargang 1917, had gevochten voor sociale rechten en viel Hessel bij in zijn actie met zijn Indignez-vous! Ik las altijd zijn commentaren in Spaanse dagbladen. Hij was tot op het laatst intellectueel actief. Hij stelde dat macht nóóit rechtvaardigheid wil uit eigen beweging. Dus ... vechten voor rechtvaardigheid. Montiel is een Spaanse filmster en schoonheidskoningin die als eerste Spaanse doordrong tot de hogere Hollywood regionen. Sociale rechtvaardigheid was een woord wat ze wellicht niet kende. Zij was van lang voor Brigitte Bardot, en heeft Greta Garbo nog gekend. Ik heb van haar een Amerikaanse bron.
Van Thatcher heb ik een heel genuanceerd Nederlands artikel. Van Sampedro heb ik een prachtig interview dat een leerling journalistiek in 1998 schreef. Diezelfde leerling, Beatriz Navarro, is nu correspondent in Brussel voor La Vanguardia die voor deze gelegenheid dat prachtige interview uit de kast haalde. Helaas alleen in het Spaans, maar Wikipedia schrijft dat Sampedro een economie voorstond die 'more humane, more caring, able to help develop the dignity of peoples' was. Het tegendeel van Thatcher dus.
Ben ik te ver in de gevarenzone gegaan? Zodat ik er vastloop? De tijd zal het leren.
_____________________
http://www.rawstory.com/rs/2013/04/08/spanish-actress-and-hollywood-icon-sara-montiel-dies/
http://en.wikipedia.org/wiki/José_Luis_Sampedro
http://www.lavanguardia.com/cultura/20130410/54371083218/jose-luis-sampedro-vivimos-medio-gas.html
http://www.nrc.nl/ombudsman/2013/04/10/het-citaat-van-thatcher-bestaat-de-samenleving-nu-wel-of niet
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 11 April 2013
Die implantaten van eergisteren eisen ook dat ik de eerste dagen alleen vloeibaar voedsel eet. Ik had mij er al op voorbereid, en een staafmixer gekocht.
En nu maar experimenteren!!
Met mijn vruchtenmaaltijd gaat het lekker, al mis is het knapperige knabbelen van een appel, bijvoorbeeld. De hoofdmaaltijd is avontuurlijker. Ghislaine noemde het 'astronautenvoedsel', maar mij doet die bruine brei denken aan die alternatieve eetwinkeltjes van de jaren zestig. Gezochte lelijkheid was toen een must, want dat bewees dat er 'alles' in zat.
Gelukkig duurde die manie niet lang, en mocht de maaltijd weer de ogen strelen; zoals het hoort. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 12 April 2013
Links van mijn balkon, in de tuin van de benedenburen, staan twee hoge palmbomen. Niet met een kale stam, zoals je op romantische plaatjes ziet, maar met afhangende oude en droge bladeren. Dat is het huis voor een groot aantal kleine vogeltjes, die ik eerder 'druktemakers' noemde.
Kennelijk is het paartijd, want stoeiende paartjes flitsen aan mijn balkon voorbij. Het wordt steeds drukker met in- en uitvliegen. Soms wervelen ze met zijn drieën langs, een vrouwtje met twee mannetjes er achteraan. Dat zie ik allemaal terwijl ik heel ontspannen naar de zee en de wolken zit te kijken. Leuk toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 13 April 2013, Marcel jarig!
Als ik iets voorover buig over de reling van mijn balkon, kan ik links El Teide zien, de hoogste berg van Spanje. Als ik op mijn stoel blijf zitten, is mijn blikveld links beperkt door de palmbomen met de 'druktemakers' die ik gisteren beschreef. Rechts wordt mijn blik beperkt door een uitbouw van ons appartementsgebouw.
Zo blijft er recht vooruit een rechthoekig schilderij over met de diepblauwe zee beneden, en de grijsblauwe lucht daarboven. Gescheiden door een strakke horizontale lijn.
Op dit moment zijn er geen wolken. De zee is vrijwel rimpelloos. Ik zie twee rustige zeilbootjes in de verte. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 14 April 2013
Vanaf mijn balkon tot de zee is veertig meter. Aan mijn voeten ligt de tuin van de benedenbuurman met een mangostruik, een bananenplant, en een papayaboom. Naar de zee is die tuin afgescheiden door een lage afrastering. Daar begint een verwaarloosd terrein waar katten luidruchtig krijsend hun domein verdedigen. Gelukkig niet te vaak.
Links op dat chaotische terrein staat een schutting. Daar tegenaan groeit een mooie grote paars-rode Bougainville. Een kleurige blikvanger.
Nog een stukje verder gaat de klif verticaal naar beneden. Naar de zee, zestig meter lager.
Ik zit dus niet op veertig, maar op honderd meter van zee. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 15 April 2013, zus Tini 80!!
Nu ik gemiddeld beter slaap, kijk ik 's nachts minder vaak naar de sterrenhemel. Toch, als ik even wakker ben, ga altijd even op het balkon. Helaas hebben we niet meer die kraakheldere hemel zoals in Januari en Februari. Kleinere wolken die voorbij drijven verhinderen dat ik die prachtige nieuwe sterrenbeelden die ik hier zie, eens rustig kan determineren. De samenhang is verstoord.
De helderste sterren kan ik natuurlijk wel volgen op hun route. Jupiter en Saturnus trouwens ook. Die nieuwe sterrenbeelden eens goed in te prenten is mij nog niet gelukt. Dat hoeft ook niet om ervan te genieten.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 16 April 2013
President Obama heeft een National Student Poets Program gelanceerd waardoor jonge en heel jonge dichters of dichteressen 'nationwide' voor het voetlicht komen. A Poem a Day stuurde mij gisteren een gedicht van Clare Lee, de National Student Poet for the Northeast region. Zij is geboren in 1996 en is nu middelbare scholier in New York City.
Het gedicht heet Living in Numbers.
Ik vind het prachtig als je als 16-jarige in een wereld vol harde 'feiten' en 'cijfers' stapt, en daar zo badinerend, zelfs spottend, mee om kan gaan. Kijk bijvoorbeeld eens naar haar Facebook 'vrienden' na een dag.

Sunday, August 22, 2010:
Number of times I've woken up after
oversleeping and sprung out of bed like a ninja: 959
Number of broken bones: 3
Number of scars, physical: 4; emotional: 947
Number of funerals attended: 7
Number of friends, Facebook: 744, real: 9
Number of cavities filled: 0

Percentage of people I can stand in the world: 3.5
Number of times I've laughed so hard my sides would bruise: 2,972
Number of times I've wanted to bawl my eyes out: 320
Number of things I regret: 11
Number of things I know: 918,394

Monday, August 23, 2010:
Number of times I've woken up after
oversleeping and sprung out of bed like a ninja: 960
Number of broken bones: 3
Number of scars, physical: 4; emotional: 1,293
Number of funerals attended: 7
Number of friends, Facebook: 800, real: 7
Number of cavities filled: 0

Percentage of people I can stand in the world: 3.4
Number of times I've laughed so hard my sides would bruise: 2,973
Number of times I've wanted to bawl my eyes out: 321
Number of things I regret: 13
Number of things I know: 918,390

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 17 April 2013
Ik sliep uitstekend, zoals vaker de laatste weken, maar ik was toch even klaar-klaar wakker. Voor ik aan de nieuwe slaapronde begon, ging ik naar de sterren kijken om op andere gedachten te komen. Per slot zijn sterren mijn enige vaste punten op aarde.
Tot mijn verrassing trof ik een kraakheldere hemel zonder maan. Vagelijk was zelfs de Melkweg te zien. Precies dat gebied staat tjokvol met sterrenbeelden. Prachtig! Globaal ken ik ze wel: De grote Schorpioen domineert, Slang en Slangendrager moeten er ook staan. Boogschutter en Arend kon ik half-en-half onderscheiden.
Ik werd koud, en dook weer in bed. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 18 April 2013
Wat zeg je tegen iemand die een belangrijk verlies heeft geleden? Hoe kun je troosten? De volgende vraag is nog belangrijker: Kún je iemand wel troosten?
In stilte beantwoorden veel mensen die vraag ontkennend. In zekere zin is dat juist, maar om daarom contact te vermijden werkt helemaal niet. Die Sueddeutsche laat zestien mensen aan het woord over de 'troost' die ze ondervonden nadat ze een belangrijk verlies hadden geleden. Aanwezigheid van 'de ander' is essentieel, maar woorden hebben pas zin als de 'verliezer' zijn verlies zelf gedeeltelijk heeft verwerkt. Zorgvuldig opletten dus. Iedereen is bovendien anders; en ieders verdriet ook. (100 woorden)
_____________________
Lees het zelf; eventueel met het interessante lezerscommentaar: Gabriela Herpell und Johannes Waechter, Zum Trost, Süddeutsche Zeitung Magazin, Gesellschaft/Leben, Heft 15/2013 http://sz-magazin.sueddeutsche.de/texte/anzeigen/39793
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 19 April 2013
Gisteren begon het al: de scherpe scheiding aan de horizon tussen het diepe blauw van de zee met het lichte blauw van de hemel begon te vervagen, te vergrijzen. Het werd een vage afscheiding tussen twee soorten grijs ter hoogte van de horizon. Een Calima was op komst, het regionale natuurverschijnsel waar ik 5 Februari over schreef, en enkele bijleesbronnen aanreikte.
Recht boven mijn hoofd zag ik gisteren sierlijke vederwolken tegen een mooi-blauwe lucht. Vanmorgen was dat mist-achtige verschijnsel intenser geworden, maar recht boven mijn hoofd is de hemel nog steeds mooi blauw.
Nu maar afwachten hoe intens het wordt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 20 April 2013, nicht Tini 84!!
Toen ik vannacht naar de sterren keek, zag ik tot hoog boven de horizon geen enkele ster. Veel hogerop, recht boven mijn hoofd was het normaal wolkeloos met de normale heldere sterren. Dat was het Calima-effect.
Vanmorgen was er net zoiets. Het was wolkeloos, maar de scherpe horizon was vervangen door een vage scheiding tussen twee soorten grijs. Recht boven mijn hoofd zag ik prachtige vederwolken, hoewel niet zo mooi als anders. Het wit was grijs-wit, en het blauw was blauw-grijs geworden. Nog steeds de Calima. Ook El Teide was onzichtbaar, alles grauw-grijs. Zo wordt mijn uitzicht wel erg saai. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 21 April 2013, Tania
Als je dit kunt lezen is de grote operatie van dit weekend geslaagd: De complete verhuizing naar een andere [ouder en beter] notebook. Het problematische notebook, met Windows 7 als stoorfactor, kan dan eindelijk naar de reparateur. Ik kan doorgaan met Mijn Dagboek, ook al duurt het een week of zo. Het nieuwe is ook dat ik nu werk op een nieuwe versie van Linux [Ubuntu 12.10]. Alle instellingen zijn nèt een tikje anders. De verhuizing eiste dat ik alles zorgvuldig 'back-up'-te. Dat confronteerde mij met mijn chaotische archivering van het laatste half jaar. Ik werd er helemaal nerveus van. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 22 April 2013
Van A Poem A Day kreeg ik gisteren een gedicht van Stephen Crane, I saw a man pursuing the horizon

I saw a man pursuing the horizon;
Round and round they sped.
I was disturbed at this;
I accosted the man.
"It is futile," I said,
"You can never-"

"You lie," he cried,
And ran on.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 23 April 2013, St. Jorisdag ;-)
Ik heb mij laten overtuigen dat ik een 'werkster' moet nemen. Niet omdat ik het schoonmaken niet aankan. Integendeel!! Ik doe het met plezier, en het is een prachtige afleiding van schrijven en studeren, en een goed alternatief voor wandelen.
Waarom dan toch? Om te leren omgaan met hulp; om 'hulp' te leren aanvaarden. Maar daar steekt achter dat 'oud' gelijk is aan 'hulpbehoevend'. Ouderdom is toch geen ziekte?
Intussen ruim ik mijn kamer op een andere manier op. Dat is moeilijker dan ik dacht. Mijn systeem was 'alles op de greep'. Maar dat kan ik een poetsdame niet aandoen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 24 April 2013
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 25 April 2013
Nu ik mij allround beter voel, met name omdat ik beter slaap, ga ik meer en meer verwaarloosde of achterstallige taken aanpakken. Maar dat is oppassen! De verleiding is niet alleen groot om meer aan de gaan dan ik aankan, maar er is nog een ander duveltje dat opeens uit zijn doosje springt als ik 'gewoon' aan de slag ga. Er komt dan een [ouderwetse] golf van hyperactiviteit in mij omhoog, en ik ben niet meer de stoppen.
En toch moet dat, wil ik de nacht daarna weer goed slapen. Dat is het nieuwe leerproces. Ik wens mezelf veel sterkte! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 26 April 2013
Het verschijnen van een 'poetsdame' gedurende twee uur per week reikt verder dan die twee uren. Al voor zij de eerste keren kwam ruimde ik mijn kamer 'op een andere manier' op, zoals ik toen schreef. Maar het werkt ook door in de rest van de week. Niet dat ik rommel laat liggen met het idee 'dat ruimt zij wel op'. Integendeel zelfs, ik blijk er heel precies op te zijn alles zo opgeruimd mogelijk te houden, iets wat ik altijd al min of meer deed. Maar nu in de nieuwe pas ontworpen poetsdame-stijl.
En dat gedurende de hele week. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 27 April 2013
Passaatwolken is hier het meest voorkomende wolkentype. Meestal hebben ze de vorm van lange dunne strepen. Ze zweven altijd op elfhonderd meter hoogte. Soms zijn ze ook cumulus-achtig, maar gisteren leken ze opeens op onze echte originele Hollandse schaapjeswolken. Maar dat is een wolkentype dat veel en veel hoger zweeft. Het heet daarom dan ook stratocumulus.
De superwindstilte van de laatste dagen was gisteren opeens vervangen door een stevig briesje en de perfect gladde zee vertoonde opeens golfjes met kleine schuimkopjes over een groot egaal gebied. Net een kudde schaapjes.
Op die manier had ik dus èn schaapjeswolken èn schaapjesgolven.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 28 April 2013
In de maanden December, Januari en Februari beschreef ik het precieze opkomen van de zon. Zij was op haar winterkeerpunt, en verscheen om 08:00 boven zee, rechts van Tenerife. Ik volgde de beweging naar links tot zij boven land opkwam. Daarna schreef ik er niet meer over, maar ik volgde haar klim langs de rechterflank van El Teide, nieuwsgierig of zij de top zal bereiken vóór het zomerkeerpunt. Ik ben dan in Frankrijk, maar ik maak wel iedere dag een foto van de opkomst vanaf mijn balkon om die klim 'later' in kaart te brengen.
'Later', als ik tijd heb. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 29 April 2013
Vanmorgen moest ik met spoed naar Tenerife. Ik zag Vrijdag tot mijn schrik dat mijn Identiteitskaart eind volgende maand verliep. Ik maakte meteen een afspraak met het Nederlandse Consulaat. Nèt voor Koninginnedag. Ik wist nog welke fotograaf de speciale eisen kent van de NLse pasfoto. Om tien uur stond ik bij het Consulaat op de stoep, met de nodige formulieren en die speciale foto's. Alles ging goed tot aan de vingerafdrukken. Dat lukte niet. Die zijn versleten. Daar was geen procedure of protocol voor. Ook Madrid had geen oplossing. De aanvrage 'hangt' nu. Ik hoor nog hoe het verder moet. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 30 April 2013, Kroningsdag
–"De duivel schijt altijd op de grote hoop", luidt het gezegde. Dat heb ik vandaag gemerkt. Ik was wegens gisteren een beetje doorgedraaid, en sliep niet te best. Maar vanmorgen had ik een afspraak voor een les op mijn nieuw-ingericht notebook. Een speciale Linux-versie. Het wordt allemaal eenvoudiger, maar dat is op den duur pas zo. Vanmiddag wilde ik eens 'lekker spelend leren'. Toen kreeg ik onregelmatige storingen op mijn internetverbinding, mijn router of allebei. Toen werd het teveel, temeer omdat ik nog even dapper dóórzette. Fataal!!
Maar als je dit leest is het meegevallen, en werkt de internetverbinding weer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek April 2013