Cessenon sur Orb, Dinsdag, 2 Augustus 2011, Ghislaine komt vandaag!
Uit een mail van Erik blijkt dat mijn gemakkelijke gebruik van de begrippen Sippenschuld en Sippenhaft niet onmiddellijk wordt begrepen door jongere generaties. Ik ben er mee opgegroeid, want ik was tien jaar oud in Mei 1940. Precies de leeftijd waarop je gevoelig wordt voor allerlei maatschappelijke begrippen. En dat speelde toen. Mijn vader, trouw Katholiek, had een conflict met 'de pastoors' en andere prelaten die hij ontmoette op de Sociale Studiedagen in Rolduc. Daar ontmoette hij ook de bekende 'Dr Poels', die hem overigens gelijk gaf in zijn veldtocht. Die veldtocht bestond daarin dat hij De Kerk kwalijk nam dat ze wèl de NSB afwezen [schoorvoetend overigens] maar niet Zwart Front van Arnold Meijer. Voor hem waren die 'één pot nat', allebei even fascistisch. In de verschillen tussen beide partijen kwam het begrip Sippenschuld herhaaldelijk ter sprake, want een van de verschillen was dat Zwart Front zo mogelijk nòg antisemitischer was dan de NSB. Het andere verschil was dat Arnold Meijer [een tikkeltje] anti-Duits was, en de NLse en Vlaamse roots tegenover de Germaanse stelde. De Kerk [althans vele 'pastoors'] heulde met dat antisemitisme van Arnold Meijer, volgens mijn vader. Dat zou rechtvaardiging vinden in de 'schuld' van de Joden aan het doden van Jesus. Inderdaad kun je dat zien als een soort Sippenschuld.
'Sippe' kun je vertalen als 'familie' of 'clan'. In het Engels heet Sippenschuld 'kin liability'. Het komt er op neer dat voor de [mis]daad van een persoon zijn familie óók schuldig is, en daarvoor kan/moet worden gestraft. Sippenhaft is daadwerkelijk gevangen zetten van familieleden van de [persoonlijk] schuldige.
Op het eind van de oorlog kwam ik er nog op een andere manier mee in aanraking. In November/ December 1944 zat ons huis vol [30+] met ingekwartierde Duitse soldaten die 's nachts de Maas over gingen voor het maken van anti-tankgrachten en mijnenvelden tegen de oprukkende Engelse tanks. Op 3 December leverden ze daarmee slag en verloren. Ze kwamen lang niet allemaal terug. Niet allemaal gesneuveld. 'Overgelopen', mompelden sommigen met spijt want de uitgestrooide pamfletten hadden hun daarvoor al dagenlang uitgenodigd. Ze hadden kennelijk de kans of de moed niet gehad. Die pamfletten lazen wij ook. Hun naam zou niet bekend worden gemaakt, want inmiddels was er een Duitse wet die 'lafhartigheid' van frontsoldaten verhaalde op familieleden: Sippenschuld, heette dat ook in die pamfletten.
Die nacht kwam er een auto met Liebesgaben en veel Schnapps. De volgende ochtend was het moreel hersteld. Dat verhaal over 'onze' luitenant, die met een pistool in de hand opriep om een tegenaanval te doen, en zich 'om de hoek van de boerderij', met het afgesproken groepje had overgegeven, mocht niet meer worden verteld. Ik vroeg er nog eens naar. Nee, iedere soldaat moest een zich overgevende collega neerschieten.
Sippenhaft werd formele wet na de aanslag op Hitler van 20 Juli 1944. Stauffenberg werd gefusilleerd, zijn vrouw werd naar Ravenbrück gestuurd. en de kinderen 'verdwenen'. De hele Sippe moest worden ausgerottet. Oud-Germaans, weet-je-wel.
_______________________________________
Arnold Meijer, http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_Front
Bevrijding van Blerick / slag om Blerick, zondag 3 december 1944, http://historie.venlo.nl/gebeurtenisinfo.asp?gebeurtenisID=222
Sippenhaft: http://en.wikipedia.org/wiki/Sippenhaft, http://en.wikipedia.org/wiki/Claus_von_Stauffenberg
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 3 Augustus 2011
--'In Frankrijk moet je altijd stoppen bij zo'n achthoekig rood stopbord'.
--'Onzin, vaak is in de verste verte geen auto te zien'.
--'Klopt, maar je moet speuren naar politie die op de loer staat'.
--'Om lekker gemakkelijk met een paar bekeuringen bij de baas de komen?'
--'Klopt'.
--'Die eenzame borden zijn dus ordinaire valluiken'.
--'Nee, het is verkeersopvoeding'.
--'Inderdaad, très Français'.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 4 Augustus 2011
Ik trof dit vanmorgen op de 'Rol van de Filosofen' van J.-J Rousseau:

De vrijheid is als stevig en krachtig voedsel of als volle wijn: ze kunnen een stevig gestel, dat er aan gewend is, voeden en versterken, maar zullen een zwakker en fijner gebouwd gestel, dat het niet aankan, ruïneren en vergiftigen.

Man is born free, and everywhere he is in shackles.

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 5 Augustus 2011
Gisteren gingen we voor een paar nuttige koopjes naar Béziers, maar in de boekwinkel werden we verwezen naar het nieuwe koopcentrum Polygone, helemaal aan de andere kant van het centrum. Ik was er nog nooit geweest, maar ik had wèl de jarenlange bouwravage gezien want die hele wijk was op z'n kop gezet.
Zoals ik eerder schreef, houdt Ghislaine niet van sjoppen op haar eentje. Haar nuttige inkoopjes [andere zijn er niet] doet ze recht-toe-recht-aan en vlug-vlug. Als we dat samen doen, is het een feest. Kopen hoeft niet. Winkeltjes kijken is dan voldoende.
We deden er vier uur over. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 6 Augustus 2011
Aan welke menselijke behoeften kan ik geld verdienen?
Laat ik het eens puur marketingtechnisch en kapitalistisch bekijken.
In Die Dreigroschenoper wordt de vraag gesteld: "Wovon lebt der Mensch", en het antwoord begint met "Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral". Laat ik die volgorde ook kiezen. Aan Fressen is inderdaad veel te verdienen. Je hebt daar geen moraal voor nodig, want die komt later pas, volgens Brecht.
Ziekmakend eten is dus geen probleem. Dat loopt, kapitalistisch gesproken, perfect.
Dóórgaan dus.
Wat zijn de diepere behoeftes? Existentiële filosofen zijn het er nagenoeg over eens dat het om slechts vijf vragen gaat: (1) Wat moet ik aan met doodgaan? (2) Hoe geef ik vorm aan mijn leven? (3) Wat is de zin van mijn leven? (4) Wat kan ik met mijn fundamentele eenzaamheid? (5) Hoe doorbreek ik mijn isolement?
Hoewel er veel DIY bestaat op dit gebied [en ook dááraan kun je verdienen] zijn het de grote wereldreligies die complete antwoorden geven op deze vijf vragen. Het zijn heel complete 'all in'-aanbiedingen, met verschillende zeer interessante kosten-baten formules en afbetalingsregelingen.
Maar ze verdienen er goed aan. Dus verkopen ze 'waarheid'.
Of niet soms?
Maar ook kleinere ondernemers kunnen er aan verdienen. Met name door hulp te bieden aan de DIY-groep, de doe-het-zelvers. Dat interessante gebied laat ik even rusten. Vrij ondernemerschap krijgt hier de volle ruimte, maar meestal is het 'sappelen'.
Maar het grote geld zit toch echt bij de complete religies, eventueel kleinschalig in de vorm van sekten. Wie daar veel over heeft nagedacht is L. Ron Hubbard toen hij nog een arme Science Fiction-schrijver was. Hij kwam tot de conclusie: "The way to make a million dollars is to start a religion". En niet alleen 'nadenken' [arme filosofen zijn er genoeg] maar Hubbard stichtte de succesvolle religie Scientology ... En werd miljonair. Dat is toch mooi?
Commerciëel succes is bovendien het beste bewijs van waarheid.
Of niet soms?
--"Wat kan ik tot slot zeggen over de toekomst van geld verdienen aan menselijke behoeften met de moderne marketing- en kapitaaltechnieken?"
Dat geld verdienen zit wel snor. Na het systematisch verzieken van Das Fressen, ligt de weg open voor het verzieken van Die Moral. Ongebreideld 'Voorwaarts!!!' dus.
_________________________
DOCUMENTATIES: Ballade über die Frage: "Wovon lebt der Mensch"?,
http://oregonstate.edu/instruct/ger341/wovon.htm
Existential Psychotherapy - A General Overview, http://www.existential-therapy.com/General_Overview.htm
"The way to make a million dollars is to start a religion",
http://www.don-lindsay-archive.org/scientology/start.a.religion.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 7 Augustus 2011
Twee beren hadden een echte Limburgse vlaai bemachtigd, en die wilden ze eerlijk delen. Ze vroegen de vos om hulp. Die brak de vlaai in tweeën maar de stukken waren niet helemaal gelijk.
--"Ik bijt er wel een stukje af", zei hij, "Dat mag wel als beloning, hè?"
Maar ja, toen was de andere helft te groot, dus daar beet hij ook een stukje af.
Enzovoorts. De beren keken ademloos toe.
Toen de stukken eindelijk gelijk waren zei de vos:
--"Die mag ik wel als beloning, hè?", en hap-hap at hij die ook op.
(100 woorden)
_________________________
Deze 'leervertelling' heb ik van mijn vader die dat, en andere 'leervertellingen', met plezier aan tafel kon vertellen toen we nog klein waren. Ik heb dit verhaaltje nog nooit ergens anders aangetroffen.
Wie kent deze vertelling ook? Wat is de [oude?] bron?
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 8 Augustus 2011, Lorenzo jarig!
Ik lees van de fotografe Taryn Simon in Le Monde van gisteren. Zij was onder andere dit jaar op de Biennale in Venetië. Le Monde schreef er over in het kader van de zomerreeks over de Nouvelle Génération. Zij is 'documentatie-gericht' op 'an inventory of what lies hidden and out-of-view within the borders of the United States'.
In dat kader heeft ze foto's gemaakt van mensen die onterecht waren veroordeeld, met name voor verkrachting, en die daarvoor jaren in de de gevangenis hadden gezeten. Met de meer recente DNA-technieken waren ze later onschuldig verklaard. Zij fotografeerde ze o

Cessenon sur Orb, Maandag, 8 Augustus 2011, Lorenzo jarig!
Ik lees van de fotografe Taryn Simon in Le Monde van gisteren. Zij was onder andere dit jaar op de Biennale in Venetië. Le Monde schreef er over in het kader van de zomerreeks over de Nouvelle Génération. Zij is 'documentatie-gericht' op 'an inventory of what lies hidden and out-of-view within the borders of the United States'.
In dat kader heeft ze foto's gemaakt van mensen die onterecht waren veroordeeld, met name voor verkrachting, en die daarvoor jaren in de de gevangenis hadden gezeten. Met de meer recente DNA-technieken waren ze later onschuldig verklaard. Zij fotografeerde ze op de plek van de misdaad die ze NIET hadden begaan. Het project heet The Innocents en de foto's daarvan staan op het Internet.
Uit de interviews die ze deed bleek dat de 'evidentie' voor de misdaad meestal kwam van foto's. De 'dader' was 'herkend' van foto's die de onderzoeksrechter aan getuigen had voorgelegd. Haar conclusie is dan ook dat de fotografie een middel is om onschuldige burgers om te toveren in criminelen. [La photographie avait offert au système judiciaire un outil pour transformer des citoyens innocents en criminels]*.
In lees ook in de NRC dat het College bescherming persoonsgegevens (Cbp) de bevoegdheid zou moeten krijgen om boetes op te leggen van 25 duizend euro voor de inbreuk op de privacy als mensen [slachtoffers bijvoorbeeld] foto's van de[vermoedelijke] dader publiceren en die op het Internet te zetten.
Ik lees ook van de 'angst' dat grote sociale netwerken [Google, Facebook, LinkedIn ... ] op grote schaal digitale technieken gaan toepassen voor foto-herkenningen. Een mogelijke 'dader' van een 'akkefietje' of een 'misdrijf' kan dan met een druk op de knop uit het totale bestand van digitale foto's van die netwerken worden herkend.
De vraag is nu of die digitale herkenningen beter zijn dan die door getuigen voor de rechter die later, door die DNA-technieken, als volkomen fout moesten worden aangemerkt. En ook of het helpt om reusachtige boetes op te leggen aan mensen die denken dat ze 'de dader' op de foto hebben gevangen en die foto publiceren.
Wat hier gebeurt is dat iets onzichtbaars in onze maatschappij zichtbaar wordt, namelijk dat het 'herkennen' van daders achteraf via foto's totaal onbetrouwbaar is. Die onbetrouwbaarheid was onzichtbaar.
_________________
Claire Guillot, Taryn Simon, l'enquêtrice au long cours, Nouvelle génération 6/13 LE MONDE 06.08.11
http://abonnes.lemonde.fr/culture/article/2011/08/06/taryn-simon-l-enquetrice-au-long-cours_1556860_3246.html
* Dit citaat staat onder een apart tussenkopje op dezelfde pagina in de papieren editie:
La photographie entre source d'erreur et moyen de réparation
http://abonnes.lemonde.fr/culture/article/2011/08/06/la-photographie-entre-source-d-erreur-et-moyen-de-reparation_1556861_3246.html
The Innocents, http://www.mocp.org/exhibitions/2005/08/taryn_simon_the.php
en http://www.tarynsimon.com/works_innocents.php
Pim van den Dool, Teeven: niet altijd boete bij plaatsen filmpje of foto dader, NRC, 7 augustus 2011
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/08/07/teeven-niet-altijd-boete-bij-plaatsen-filmpje-of-foto-dader/ p de plek van de misdaad die ze NIET hadden begaan. Het project heet The Innocents en de foto's daarvan staan op het Internet.
Uit de interviews die ze deed bleek dat de 'evidentie' voor de misdaad meestal kwam van foto's. De 'dader' was 'herkend' van foto's die de onderzoeksrechter aan getuigen had voorgelegd. Haar conclusie is dan ook dat de fotografie een middel is om onschuldige burgers om te toveren in criminelen. [La photographie avait offert au système judiciaire un outil pour transformer des citoyens innocents en criminels]*.
In lees ook in de NRC dat het College bescherming persoonsgegevens (Cbp) de bevoegdheid zou moeten krijgen om boetes op te leggen van 25 duizend euro voor de inbreuk op de privacy als mensen [slachtoffers bijvoorbeeld] foto's van de[vermoedelijke] dader publiceren en die op het Internet te zetten.
Ik lees ook van de 'angst' dat grote sociale netwerken [Google, Facebook, LinkedIn ... ] op grote schaal digitale technieken gaan toepassen voor foto-herkenningen. Een mogelijke 'dader' van een 'akkefietje' of een 'misdrijf' kan dan met een druk op de knop uit het totale bestand van digitale foto's van die netwerken worden herkend.
De vraag is nu of die digitale herkenningen beter zijn dan die door getuigen voor de rechter die later, door die DNA-technieken, als volkomen fout moesten worden aangemerkt. En ook of het helpt om reusachtige boetes op te leggen aan mensen die denken dat ze 'de dader' op de foto hebben gevangen en die foto publiceren.
Wat hier gebeurt is dat iets onzichtbaars in onze maatschappij zichtbaar wordt, namelijk dat het 'herkennen' van daders achteraf via foto's totaal onbetrouwbaar is. Die onbetrouwbaarheid was onzichtbaar.
_________________
Claire Guillot, Taryn Simon, l'enquêtrice au long cours, Nouvelle génération 6/13 LE MONDE 06.08.11
http://abonnes.lemonde.fr/culture/article/2011/08/06/taryn-simon-l-enquetrice-au-long-cours_1556860_3246.html
* Dit citaat staat onder een apart tussenkopje op dezelfde pagina in de papieren editie:
La photographie entre source d'erreur et moyen de réparation
http://abonnes.lemonde.fr/culture/article/2011/08/06/la-photographie-entre-source-d-erreur-et-moyen-de-reparation_1556861_3246.html
The Innocents, http://www.mocp.org/exhibitions/2005/08/taryn_simon_the.php
en http://www.tarynsimon.com/works_innocents.php
Pim van den Dool, Teeven: niet altijd boete bij plaatsen filmpje of foto dader, NRC, 7 augustus 2011
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/08/07/teeven-niet-altijd-boete-bij-plaatsen-filmpje-of-foto-dader/
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 9 Augustus 2011
Het navertellen van een cartoon is een hachelijke zaak, maar omdat ik en vele anderen de Harry Potter films niet willen zien om de gevormde beelden na het lezen niet de bederven, zouden de lezers wel eens rijkere indruk kunnen krijgen op basis van hun eigen fantasie na een woordelijke beschrijving van een beeld.
Hoe dan ook, de cartoons van Serguei worden door Le Monde zeer zorgvuldig buiten de digitale edities gehouden zodat scannen van de papieren editie de enige manier zou zijn om ze op jullie beeldscherm te krijgen. [En mijn oude scanner werkt alleen met een oude laptop met Windows 98 die het inmiddels heeft begeven, balen ;-(]
Gelukkig heeft de cartoon het karakter van een BD, een Bande Dessinée, een bédé, een stripboek. Dat scheelt in het navertellen. Een èchte cartoon waarbij 'alles' in 'een' oogopslag zichtbaar wordt zou veel moeilijker zijn.
Het verhaal wordt verteld in zes beelden en een overkoepelend beeld van een toeschouwer. Die toeschouwer is de allesziende God op een wolk gezeten die kennelijk wat depressief naar beneden kijkt, naar zes aardse taferelen die de relatie tussen man en vrouw weergeven in de loop der eeuwen.
Het eerste plaatje toont een Stenen Tijdperkman die zojuist met een knots een vrouw heeft veroverd, en ze aan de haren naar huis sleept. Het tweede is een Assyrische vorst met aan een ketting een vrouw met een dienblad met etenswaar die achter hem loopt. Dan komt typisch eerste decennia vorige eeuw. Een man in uitgaanstenue met hoge hoed gaat stappen, en laat een vrouw achter aan het fornuis, bezig met de kookpot. Kennelijk wat later in die eeuw zien we een man in een zakelijk kostuum die een vrouw achter een schrijfmachine dicteert. Op het vijfde plaatje lopen man en vrouw hand-in-hand, elkaar verliefd aankijkend. Het laatste plaatje toont de vrouw die een verbouwereerde man vriendelijk en gedecideerd recht in de ogen kijkt met de tekst "Bon, maintenant on se quitte en amis" [OK, nu nemen we afscheid als vrienden].
De depressief kijkende God op de wolken wordt onderwijl vertrouwelijk op de schouder getikt door een duivelin met uitdagende borsten: "Allons .... ça peut arriver à n'importe qui! [Komaan ... dat kan iedereen overkomen].
Het is dus helemaal "Umwertung aller Werte" het gevleugelde woord van Nietzsche.
Je kunt daarbij denken aan de autoritaire 'God die de mens schiep naar zijn evenbeeld' en nu door een vriendelijke schouderklopje van die duivelin wordt getroost. Of aan 'onze' antropomorfe God die ons de zoveelste keer een spiegel voorhoudt. Je fantasie zal vast voor nòg veel meer rijkdom zorgen.
Ikzelf dacht dat die duivelin die zegt: "Allons .... ça peut arriver à n'importe qui!" ook hetzelfde had kunnen zeggen als die aardse vrouw:
Bon, maintenant on se quitte en amis". Einde tijdperk.
____________________
Cartoon: Le Monde Dimanche 31 Juillet - Lundi 1e Août 2011 pag 14. Mogelijk wel zichtbaar in de speciale PDF-editie
Umwertung aller Werte: http://de.wikipedia.org/wiki/Umwertung_aller_Werte
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 10 Augustus 2011
Interessant! Interessant! Hoe de wereld reageert op het Orakel van Standard & Poor's.
--"No matter what some agency may say, we've always been and always will be a triple A country", zei Obama.
Dit is de strategie van 'enkelvoudig negeren'.
Paul Krugman ging in op de geloofwaardigheid van S&P en wijst op hun miskleun in de Lehman Brothers affaire. Het duidelijkste enkelvoudige woord hiervoor, schrijft hij, komt uit de Joodse traditie gotspe: chutzpah - traditionally defined by the example of the young man who kills his parents, then pleads for mercy because he's an orphan.
Dat is 'diskwalificeren van de bron' als strategie.
Joe Nocera, die de uitspraak van Obama aanhaalde, ging eergisteren ook in op de onbetrouwbaarheid van 'rating agencies' en wijst daarvoor op de Enron-affaire. Toch heeft hij enkele goede woorden voor de S&P's analyse van de politieke toestand: The effectiveness, stability, and predictability of American policy-making and political institutions have weakened (S&P) ... Who can disagree?(Nocera)
Nocera nuanceert en vermijdt het gemakzuchtige afwijzen van 'alles' van S&P.
Het Edito du Monde van gisteren probeert ook de bron te diskwalificeren, maar op een heel andere manier. Het wijst op het 'toch wel wat gekke' van die orakels van 'planetaire geldgoden' [oracles modernes des divinités planétaires de l'argent]. Wie zijn dat, deze zelf-benoemde 'autoriteiten' die bliksems op ons af sturen? [déclenchant des tempêtes du haut d'un magistère autoproclamé].
En dan die macht die we deze 'goden' toekennen: Ce pouvoir exorbitant est, à bien des égards, choquant. [Deze buitensporige macht is in vele opzichten schokkend]
Ik denk dat het veel handiger zou zijn geweest als we de oude goden en het Orakel van Delphi hadden gehandhaafd, en Nietzsche hadden afgeschaft. Kennelijk heeft de mensheid nog steeds 'goden' nodig.
Of ... misschien is het niet de hele mensheid, maar alleen dat groepje beursspeculanten die het onmogelijke proberen te voorspellen. [Daar is trouwens niks tegen, alleen zouden ze dat voor eigen risico en kosten moeten doen, en niet die arme Grieken de buikriem laten aanhalen als het fout gaat].
Kortom, Le Monde wijst op onze eigen 'gekte' door onze behoefte aan 'goden'.
Maar aan het slot van dat Edito komt er nog een leuk nadenkertje.
--'Het is gemakkelijk en gebruikelijk om de scheidsrechter de schuld te geven, vooral als die niet boven alle twijfel is verheven. Maar de fouten en de zwakheden van de spelers verdwijnen daarmee niet'. [Il est commode et courant de dénoncer l'arbitre, surtout quand il n'est pas au-dessus de tout soupçon. Cela n'a jamais compensé à la faiblesse ou les fautes des joueurs.]
Le Monde krijgt voor mij de prijs vandaag!
______________________
JOE NOCERA, While the Markets Swoon ... NYT, August 8, 2011
http://www.nytimes.com/2011/08/09/opinion/nocera-while-the-markets-swoon.html
PAUL KRUGMAN, Credibility, Chutzpah and Debt, NYT, August 7, 2011
http://www.nytimes.com/2011/08/08/opinion/credibility-chutzpah-and-debt.html
Edito du Monde, La crise, l'arbitre et les mauvais perdants, LE MONDE, 09.08.11
http://www.lemonde.fr/idees/article/2011/08/09/la-crise-l-arbitre-et-les-mauvais-perdants_1557623_3232.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 11 Augustus 2011
In het politieke jargon circuleren enkele eufemismen die de moeite waard zijn nader te bekijken. Allereerst 'reconduire à la frontière'. Dat klinkt vriendelijk, maar het is gewoon 'uitwijzing' van ongewenste vreemdelingen die 'étrangers en situation irrégulière' worden genoemd. Nadat zo iemand de wacht is aangezegd worden ze in een 'centre de rétention' geplaatst, dat is 'gewoon' een concentratiekamp wat op zichzelf ook een eufemisme was, want het ging niet om 'concentreren' alleen.
Het nieuwe eufemisme daarvoor is overigens 'zone d'attente à la carte' en de wèrkelijke verandering is dat die kampen strenger worden bewaakt. Meer als die ouderwetse 'concentratiekampen', weetjewel. (100 woorden)
____________________
Elise Vincent, Immigration : la nouvelle loi appliquée avec sévérité, LE MONDE, 09.08.11
http://abonnes.lemonde.fr/politique/article/2011/08/09/immigration-la-nouvelle-loi-appliquee-avec-severite_1557656_823448.html
Guéant relève les objectifs de reconduites à la frontière pour atteindre un résultat record, LE MONDE. 08.08.11
http://abonnes.lemonde.fr/politique/article/2011/08/08/gueant-releve-les-objectifs-de-reconduite-a-la-frontiere-pour-atteindre-un-resultat-record_1557233_823448.html
Immigration: la nouvelle loi appliquée avec sévérité, Des mesures pour faciliter les éloignements, LE MONDE 10.08.11
http://abonnes.lemonde.fr/web/recherche_breve/1,13-0,37-1164836,0.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 12 Augustus 2011
De laatste dagen circuleert een uitspraak van Thomas Friedman opeens weer. Het leek wel of we die waren vergeten -- of niet wilden horen. In een interview op 13 Februari 1996 zei hij 'dat de wereld na de koude oorlog werd gedomineerd door twee supermachten: "There are two superpowers in the world today in my opinion. There's the United States and there's Moody's Bond Rating Service. The United States can destroy you by dropping bombs, and Moody's can destroy you by downgrading your bonds. And believe me, it's not clear sometimes who's more powerful".
Dat staat zo in de Wiki over John Moody, de stichter van Moody's Investors Service. Ik kwam er op toen in een uitstekend artikel in Le Monde van Dinsdag las waarbij dit thema als 'nouveauté' werd aangeroerd. Een van de commentatoren wees op een artikel in Le Monde Diplomatique van 1997 --een jaar na 'Friedman'. Dat LMD-artikel beschrijft helder hoe 'ces puissantes officines' werken, en hoe hun voorspellingen 'self-fulfilling prophecies' zijn die 'insiders' in staat stelt hun actie [beleggingen!] daarop af te stemmen. Het artikel legt ook heel zakelijk uit hoe de rijke landen tegen de arme landen worden uitgespeeld [in het voordeel van de rijke!] en hoe de 'loi Wriston' tot gevolg heeft dat bij verliezen van de wereldbanken de landen [de bevolking, de belastingbetaler] als Lender Of Last Resort [ook al zo'n eufemisme] moeten optreden.
In Le Monde van Dinsdag vraagt Michel Santi zich af waar die macht van de 'rating agencies' vandaan komt en doet 'hink-stap-sprong' wat het LMD-artikel uit 1997 deed: Een beetje 'uitleggen' en 'verklaren' hoe de agencies politieke macht hebben gekregen, overigens niet verwijzend naar Friedman die dat in 1996 voorspelde. Het zij zo, beter laat dan nooit. Het meldt ook hoe de mogelijke Republikeinse kandidaat voor het presidentschap, Mitt Romney, de 'schuld' van die degradatie bij Obama legt.
Het einde van dat artikel is de moeite waard om dat tweetalig hier neer te zetten:
--"Partant en effet du principe que seuls la création de richesses et les profits sont dignes d'intérêt, la philosophie de l'homme prévalant en ce début de XXIe siècle sacralise tout ce qui est susceptible --comme les agences de notation-- d'appréhender les marchés tout en bridant le pouvoir étatique. Les gouvernements se doivent donc d'être réduits à leur portion congrue, sauf bien-sûr lorsqu'ils sont appelés à la rescousse pour sauver les établissements financiers ... " ['portion congrue': pension que le bénéficiaire d'une paroisse donnait au curé, (volgens Petit Robert). Vertaling? Stipendium?]
--"Feitelijk uitgaand van het principe dat alleen de schepping van rijkdom en winst onze aandacht waard is, offert de mens van het begin van de 21ste eeuw alles op wat de markten kan bedreigen, daarbij de macht van de staat inkortend. De regeringen moeten daarom op een 'hongerloontje' worden gezet, behalve natuurlijk als ze de financiële instituten moeten redden ... "
Offerandes dus aan de God van de Onzichtbare Hand.
________________
Michel Santi, Les agences de notation sont le symptôme d'un mal profond, LE MONDE 09.08.11
http://www.lemonde.fr/idees/article/2011/08/09/les-agences-de-notation-sont-le-symptome-d-un-mal-profond_1557452_3232.html
Ibrahim Warde, Ces puissantes officines qui notent les Etats, Les maîtres auxiliaires des marchés, Le Monde Diplomatique, Février 1997, http://www.monde-diplomatique.fr/1997/02/WARDE/7764
John Moody, http://en.wikipedia.org/wiki/John_Moody_(financial_analyst)
Lender of last resort, http://en.wikipedia.org/wiki/Lender_of_last_resort
terug eerste dagboekregel

Cessenon, Zaterdag, 13 Augustus 2011, laatste dag Ghislaine
De dagen zijn weer geteld. Morgenvroeg-vroeg vertrekt Ghislaine. Wat doe je op zo'n dag anders dan gewoon doorgaan met samenleven? Wat zou je anders doen?
Ik bedoel, als je *niet* zou doorgaan met samenleven. Dat is het onvoorstelbare, daarom kan het niet. Dat weet je toch? Het onvoorstelbare kan niet.
Het onvoorstelbare 'gebeurt'. ... Of niet natuurlijk.
Maar je kunt er wat aan doen. Je kunt het onvoorstelbare voorstelbaar maken. Dat is precies Ghislaine's levenswerk. Het onvoorstelbare voorstelbaar maken zodat het gebeurt. Het aardige daarvan is dat je dan controle hebt over wat je je voorstelt.
Alleen leuke dingen. Bijvoorbeeld. (100 woorden)
________________
Ghislaine Bromberger, De Kracht van Beelddenken, Een creatieve manier om koers te bepalen voor individu, team en organisatie, Uitgeverij Nelissen, Barneveld. ISBN 9024416647
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 14 Augustus 2011, Piet K. jarig!
De berichtgeving over de Engelse Rellen is boeiend genoeg om die eens nader te bekijken. Allereerst wat Minister President Cameron zei, dat die rellenschoppers en looters 'ongecultiveerd' en 'onopgevoed' tuig waren.
Jazeker, niet iedereen is, zoals hij, opgevoed op Heatherdown Preparatory School in Winkfield waar ook Prince Andrew en Prince Edward werden opgevoed en vervolgens op Eton College, the chief nurse of England's statesmen.
Wat hij vergeet is erbij te zeggen dat het wèl 'tuig van de eigen familie' is. Maar ja, klootjesvolk kennen ze op Eton niet. Hij is daar ooit gesnapt met het roken van cannabis, maar dat zet je nog niet met beide benen in deze wereld.
De maatregelen die hij wil nemen zijn niet mis, en evenmin van deze wereld. Hij wil namelijk niet alleen de boosdoeners straffen, maar ook hun familie door ze uit hun [goedkope/gratis] sociale woningen te zetten. Dat zijn atavistische wraakgedachten die wij nu Sippenschuld of 'kin liability' noemen. Die hebben we niet-voor-niets afgeschaft in de moderne maatschappij. Ik schreef daar kortgeleden over.
Nee, als er in deze rellentijd nog 'redding' is voor Good Old England, dan moet het komen van mensen waarover Die Sueddeutsche bericht onder de titel: Helden der Krawalle in Großbritannien, England feiert seine Mutbürger. [let op woordspeling met Mitbürger.]
Daar staan de verhalen van de mensen die het probleem aanpakken met de juiste motivatie: Het is 'ons' land. Met 'vingerwijzingen' naar 'die onopgevoeden' kom je niet ver.
Ook in Noorwegen begrepen ze dat snel: Breivik 'is not an isolated madman'.
De zes 'cases' van Die Sueddeutsche zijn prachtig om te lezen en te bekijken. Die video bijvoorbeeld van de kreupele vrouw die op haar stok steunend een woedende toespraak houdt recht in het gezicht van de rellenschoppers: "Ich schäme mich, aus Hackney zu kommen", roept ze tot slot. Het gaat over 'ons'. Dit is mijn buurt. Niks vingerwijzen.
Of de zes politiemannen die slechts gewapend met stok en schild een supermarkt verdedigen en de veertig looters op de vlucht jagen.
Of de 39-jarige moeder die bedreigd wordt door een 'gang'. Ze ziet nog kans haar zoon van 15 te bellen met haar foontje. Die sprint vervolgens drie kilometer dwars door hagen van politiemannen en stenengooiers. Hij helpt zijn moeder de 'gang' te ontvluchten die hun stenengooiend achtervolgt, en ze worden door een passerende automobilist in een veilige zone gebracht.
Kortom, het zijn ontroerende verhalen waaruit blijkt dat er nog een 'ander' Engeland bestaat dan dat van de vingerwijzende Old Boys van Eton.
Niettemin volg ik tenenkrommend de gebeurtenissen en de uitspraken van 'autoriteiten'.
__________________________
JOHN F. BURNS, British Leader Seeks Public Housing Evictions for Rioters and Their Families, NYT, August 12, 2011
http://www.nytimes.com/2011/08/13/world/europe/13britain.html
Anja Treiber und Marie Zahout, Helden der Krawalle in Großbritannien, England feiert seine Mutbürger, Die Sueddeutsche, 12.08.2011
http://www.sueddeutsche.de/politik/2.220/helden-der-krawalle-in-grossbritannien-england-feiert-seine-mutbuerger-1.1130403
Cameron's opleiding en zijn Cannabis escapade: http://en.wikipedia.org/wiki/David_Cameron#Education
Over Sippenschuld, 'kin liability' en Breivik schreef ik tussen 26 Juli en 2 Augustus.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 15 Augustus 2011
Ghislaine belde van onderweg dat het nabij Parijs regende. Hier was het broeiend heet, maar het rommelde in de verte, en nèt op dat moment begon een fris windje. Een half uur later kwam de zon weer door, en de regenmeter wees 35mm. Het was even 'very heavy' geweest, met hagel en alles. Niet zo best voor de wijnoogst die op het punt staat te beginnen. Later begon het weer. Bliksem, donder maar slechts vijf millimeter water.
Vanmorgen stond Orion prachtig te stralen. Dat is het signaal dat mijn Franse periode binnenkort afloopt. Ik hoop dat Ghislaine goed is thuisgekomen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 16 Augustus 2011
Gisteravond keek ik naar C'est dans l'air, een programma op France 5 dat ik vaker opzoek. Het is een discussieprogramma over iets actueels en zoekt naar filosofische, culturele en [in mindere mate] politieke achtergronden daarvan. 'Très français' dus.
Gisteren was het onderwerp: Religion: où sont les femmes?, dat was niet verrassend op de dag van Maria Hemelvaart:
Het opmerkelijke -- dit om te beginnen -- was dat er één vrouw was naast drie mannelijke panelleden en een mannelijke voorzitter. De deskundigen van buiten die er per TV-spot bij waren gehaald, waren ook mannen, vertegenwoordigers van de drie grote geloven: de rabbi Michael Azoulay, de imam Djelloul Seddiki, en 'père' André Cabes, een kapelaan die actief is in Lourdes. De vrouwen die voorkwamen in de toegevoegde TV-spots werden geïnterviewd omdat ze in de kerk-organisatie her-en-der actief waren als vrijwilliger: Allemaal 'naamloos' en in de 'huishouding' zogezegd.
De geleerden waren het er weliswaar over eens dat de 'heilige boeken' zeer vrouwvriendelijk waren [op een enkele uitschieter na] maar dat de praktische toepassing verreweg te wensen overliet en daarmee botste. Er werd niet diep ingegaan op het 'waarom' daarvan, maar Seddiki wierp de blaam van zich af door te stellen dat de oorzaak lag bij het macho-gedrag van de Mediterrane mannen: 'Moet je die Italiaanse macho's eens zien!', zei hij. [Bedoelde hij Berlusconi? Of misschien het hele Vatikaan?]
Dat er topvrouwen ter sprake kwamen, was zeker te danken aan het vrouwelijke panellid, Jacqueline Kelen, die daarover veel heeft gepubliceerd. [Terzijde: Zij schreef ook een essay L'Esprit de solitude met daarin de opmerkelijke conclusie: "la voie solitaire, seule voie salutaire".] Zodoende kwamen de mystici Teresa van Avila, Hadewijch van Antwerpen enz en de kerklerares Hildegard van Bingen ter sprake. Ook een van de panelleden, een hooggeleerde in de geschiedenis van de religies, was heel informatief. Het is duidelijk dat het juist vrouwen waren die vorm hebben gegeven aan de spirituele dimensies van De Kerk.
De Kerk is echter 'des duivels' als het over vrouwelijke priesters gaat. Intussen zijn er twee keer zoveel vrouwelijke religieuzen dan mannelijke. Je vraagt je af waarom. In het protestantse Christendom, dat ternauwernood een Maria-cultus kent, vindt het verschijnsel vrouwelijke 'priesters' tot zelfs 'bisschoppen' ruime aanvaarding. Zou dat er iets mee te maken hebben? Zo van: 'We respecteren de vrouw toch al voldoende'.
Alles bij elkaar was het een grondig overzicht van de rol van de vrouw in de religies en in de cultuur. ['Toen de religies ontstonden, hadden vrouwen geen toegang tot lezen en schrijven', werd gezegd.]
Ik heb vanmorgen de hele uitzending nog eens op de computer bekeken. Het is werkelijke de moeite waard, ook voor het soort 'ongelovige' dat ik ben. Prachtig! Heel goede beeldkwaliteit ook.
________________________
De hele uitzending: http://www.france5.fr/c-dans-l-air/index-fr.php?page=resume&id_rubrique=1782
Jacqueline Kelen: http://fr.wikipedia.org/wiki/Jacqueline_Kelen
Uittreksel van Kelen's essay: http://unesolitude.unblog.fr/2007/05/08/lesprit-de-solitude-de-jacqueline-kelen/
Interview met Kelen: http://unesolitude.unblog.fr/2007/05/11/lesprit-de-solitude-de-jacqueline-kelen-2/
Imam Djelloul Seddiki: http://fr.wikipedia.org/wiki/Djelloul_Seddiki
Rabbi Michael Azoulay: http://fr.wikipedia.org/wiki/Fichier:Bernheim_Azoulay.JPG
Père André Cabes: http://www.lourdescanceresperance.fr/perecabes.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 17 Augustus 2011
Gisteren, in een 'terzijde', citeerde ik iets van Jacqueline Kelen dat met het onderwerp niets van doen had. De TV-discussie ging over de plaats van de vrouw in de religies, en de rol van de Maria-cultus. Ik citeerde het woordspelige zinnetje, la voie solitaire, seule voie salutaire [De eenzame weg is de enige gezonde] uit haar essay L'Esprit de solitude .
Ik vond dat zinnetje toen ik dit markante panellid natrok op het Internet, en ik werd er zozeer door afgeleid dat ik dat boekje inmiddels heb besteld. Ik zal hier enkele van de citaten aanhalen die mij tot die aanschaf verleidden. Dat geeft je in elk geval een beeld van deze schrijfster-filosofe die zich heeft geconcentreerd op 'De Mythen der Mensheid', en tevens actief producer is bij France Culture. Misschien smaakt het jou óók naar meer.
Behalve de woordspelige tekst van gisteren, was er een citaat van de XVe-eeuwse Franse dramaturg Pierre Gringoire die ze instemmend aanhaalde in dat boek:
--"Mieux vaut être seul que mal accompagné". [Beter alleen dan slecht begeleid]
Het boek is een lofrede op eenzaamheid. De achterflaptekst van het boek dat ik kocht geeft de volgende motivering voor zo'n Éloge:

Pour la plupart des contemporains, la solitude est ressentie de façon négative: on la confond avec l'isolement, le manque, l'abandon. Et la société veille à empêcher que l'être humain ne se retrouve seul, face à lui-même. Or la solitude choisie est loin d'être un enfermement, une pauvreté: c'est un état d'heureuse plénitude. Non seulement parce qu'elle offre la clef de la vie intérieure et créative, mais parce qu'elle est disponibilité et chemin d'apprentissage de l'amour. [Voor de meeste tijdgenoten wordt eenzaamheid negatief ervaren, men verwart het met isolement, gemis, verlatenheid. De maatschappij probeert te verhinderen dat de mens alleen raakt met zichzelf. Maar [zelf]gekozen eenzaamheid is bij lange na geen opsluiting of armoede: Het is overvloed van geluk. Niet alleen omdat het de sleutel is naar innerlijk leven en creativiteit, maar omdat het beschikbaarheid is, en een leerweg naar de liefde.]

Nous vivons désormais sous le règne d'une idéologie thérapeutique, régressive et consumériste, qui nous infantilise en cherchant à nous détourner de tout risque.[We leven inmiddels onder het regiem van een consumentgerichte, regressieve en therapeutische ideologie, die ons infantiliseert, en ons probeert af te houden van alle soorten risico.]

Aimer quelqu'un, c'est honorer sa solitude et s'en émerveiller.
[Van iemand houden is zijn/haar eenzaamheid honoreren en zich verwonderen]
L'amour que je ressens pour un être ne met pas fin à ma solitude mais il l'enrichit, l'enchante et la fait rayonner.
[De liefde die ik voor iemand voel maakt geen einde aan mijn eenzaamheid, maar verrijkt en betovert die, en doet die stralen.]

Cessenon sur Orb, Donderdag, 18 Augustus 2011
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 19 Augustus 2011
Ik heb mij zoveel mogelijk afzijdig gehouden van LinkedIn, Plaxo, Facebook e.d. Niet helemaal succesvol, want mijn naam komt her-en-der toch voor en dat leidt tot opdringerige 'uitnodigingen' om 'vriend' te worden waarvan de uitnodiger --die ik soms goed ken-- totaal geen weet heeft.
Dat is 'Anonieme Automatisering van Sociale Relaties', AASR.
Heel 'economisch'!
Als ik dat tweeter-gedoe van buiten af bekijk, vraag ik mij wel eens af
--"Waar halen ze de tijd vandaan?"
Nog afgezien van het absurde bericht 'duizend vrienden' te hebben.
[Terzijde: Ik ontken niet de invloed, gunstig vaak, op de maatschappij en de politieke verhoudingen. Heel boeiend.]
Vanmorgen vond ik een bericht in NYT dat aansluit bij mijn gekozen afzijdigheid. Daar wordt gesproken van 'social network burnout' als je veel online presence hebt. Er wordt kennelijk veel geleden door 'tweeters'. Het artikel biedt hulp met een reeks gesproken overwegingen, een "podcast for streamlining your online presence so you have more time for your offline life".
Zo, zo, 'stroomlijnen van je online presence' en 'tijd hebben voor je gewone leven'.
Niet zo toevallig lees ik L'Esprit de solitude, het boekje waarvan ik Woensdag schreef dat ik het had besteld, een tekst van Nietzsche:
--"Souffrir de la solitude, mauvais signe: je n'ai jamais souffert que de la multitude . . . "
--[Lijden aan alleen zijn, slecht teken: ik heb alleen geleden aan menigte ...]
Jacqueline Kelen haalt dat aan in haar inleiding waarin ze vooral laat zien hoe de maatschappij diepgaande negatieve vooroordelen heeft over alleen zijn. Een van de automatische gevolgen daarvan is dat de maatschappij een hoge waardering heeft voor 'véél sociale relaties'.
Maar of '1000 vrienden' in Cyberspace dan de oplossing is . . . ?
De tweeters beginnen daar ook aan te twijfelen, de burnout tweeters in de voorhoede.
___________________________-
THE NEW YORK TIMES, Tech Talk Podcast: Social Network Burnout, August 17, 2011
http://bits.blogs.nytimes.com/2011/08/17/tech-talk-podcast-social-network-burnout/
Managing social-media overload, Podcast 32:17
http://podcasts.nytimes.com/podcasts/2011/08/17/technology/personaltech/17techtalk_pod/18techtalk.mp3
Kan ook van iTunes worden gedownload.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 20 Augustus 2011
Vuurtorens fascineren mij als landrot. Ik was twintig toen ik voor het eerst 'de zee' zag. Misschien fascineren vuurtorens ook vanuit de zee. Het is --denk ik-- de combinatie van rotsvastheid en eenzaamheid die me fascineert. De meest westelijke vuurtoren van Europa is de Faro de Orchilla op El Hierro. Overland kom je daar door kilometerslange eenzame bossen. Andere vuurtorens staan op eenzame rotspunten in zee. Ongenaakbaar.
Op La Gomera woon ik naast de vuurtoren, en mijn buurvrouw/ vuurtorenwachtster krijgt van vrienden foto's en andere souvenirs met betrekking tot vuurtorens toegestuurd van over de hele wereld. Haar huis is er vol van.
En nu krijg ik dit gedicht van Poem-A-Day. Ik wil het voor haar vertalen, en ik heb alvast de tekst geanalyseerd. Voor goede vertaling is het niet voldoende mij door de tekst en de opgeroepen beelden te laten meesleuren. Bovendien verhoogt die taalkundige analyse het genot en de voorpret:

Lighthouse
by Alfred Corn

Pilot at the helm of a hidden
headland it steers free
from convergence with the freighter
when fog and storm clouds gather

Sparking communiqué no full stop ends
its broadcast performed in a three-sixty sweep
the cycle burning up five solar seconds

Midnight eye that blinks away
invisibility a high beam
revealing as it scans whatever seas
or ships return terra firma's landmark gaze

Cessenon sur Orb, Zondag, 21 Augustus 2011
Een van de leuke dingen van de Katholieke Wereldjeugddag in Madrid [verder is er veel treurnis] is de feestelijke bijdrage van een Portugese firma in de vorm van twee WC-rollen in één pak in de pauselijke kleuren: geel en wit.
Online bij Renova voor 2,76 euro exclusief verzendkosten.
Geparfumeerd, zeggen ze. [Dat zal vast wel met wierook zijn gedaan].
Je kunt ze als super-serpentines gebruiken. Die Sueddeutsche van acht dagen geleden meldde dat WC-rollen en het resterende kartonnen buisje altijd al inspirerend hebben gewerkt op de creativiteit van zowel kinderen als volwassenen. Nu weer.
Steun de Portugese economie. Bestellen dus! (100 woorden)
_____________________
Päpstliches Papier, Sonderedition Klorollen zu Ehren Benedikts XVI, Die Sueddeutsche, 13.08.2011
http://www.sueddeutsche.de/leben/sonderedition-klorollen-zu-ehren-benedikts-xvi-paepstliches-papier-1.1130709
Online Shop Renova: http://shop.renovaonline.net/
http://shop.renovaonline.net/mall/productpage.cfm/Renova/_200060935/-/Papel Renova Edicón Especial JMJ
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 22 Augustus 2011
--"La voie solitaire, seule voie salutaire" [De eenzame weg is de enige gezonde], is het stoere devies van Jacqueline Kelen waarover ik eerder schreef. Van daar uit doet ze boeiende observaties die mij als doorgewinterde street observer goed doen. Vanuit haar eerdere observatie dat de maatschappij heel intolerant is voor mensen die de eenzame weg kiezen, ziet ze dat er een complete therapeutische cultuur is ontstaan:
--'Aujourd'hui un être humain ne semble avoir le choix qu'entre être soignant ou être soigné'. Je bént therapeut of je wórdt 'ge-therapeut', zogezegd.
De wet van de jungle, merkt Kelen daarbij op, speelde zich af tussen degenen die verorberden en die werden verorberd. Tegenwoordig zijn er gevaarlijke utopieën [utopies dangereuses] die stellen dat de wetenschap de mens zal bevrijden van alle kwalen en zwaktes. Daarom speelt het maatschappelijke spel zich nu af tussen degenen die willen worden verlost van hun kwalen en zwaktes en degenen die op alles een antwoord hebben. Vervolgens wordt het zoeken van je eigen weg een taboe.
De eenzame weg is opeens de allerongezondste. Zo niet 'verboden' dan is die 'taboe', wordt dan de spelregel*.
Dat is toch een verrukkelijke observatie! Alleen een ervaren wandelaarster op de 'voie solitaire' kan dat zo zien. Vooral de relatie met de 'wet van de jungle', die tweedeling, vind ik een boeiend.
Zonder dat verband met name te noemen stelt Kelen zich vervolgens een vraag over haar observatie van een andere, even verrassende, tweedeling in het heden:
--"Groeit het aantal therapeuten en medici omdat er meer-en-meer zieken zijn, of zijn er steeds meer zieke, ontevreden en onvervulde mensen/wensen omdat er zoveel meer medici en therapeuten zijn?"
Dat is een overbekend marketing-dilemma: Ontstaat de vraag door het aanbod? Of ontstaat het aanbod door de vraag?
Gezien de hoogontwikkelde innovatie- en vraagstimulerende technieken en de debiele hoeveelheid gadgets die verkocht worden [laat staan de soaps van de TV] geloof ik dat 'ja' op de eerste vraag het dichtst bij de werkelijkheid is.
Terug naar Kelen's vraag zou dat betekenen dat het hoge aanbod van medici, therapeuten de oorzaak is. Dat klopt hoogst waarschijnlijk, want het is die 'marktpartij' die over 'hoogontwikkelde innovatie- en vraagstimulerende technieken' beschikt en de macht over de informatie.
Net als in de wet van de jungle groeien de soorten waarvoor de omstandigheden het gunstigst zijn het hardste. Het zijn daarom die gevaarlijke utopieën [utopies dangereuses] die ons afhankelijk maken van mensen die op 'alles' een antwoord hebben.
Je kunt beter je eigen weg banen: La voie solitaire, seule voie salutaire.
____________________
* Overigens is de eenzame weg al veel langer een taboe. Met de Regel van Benedictus --bijvoorbeeld-- onderdrukte De Kerk eenzame eremieten, alleen in kloosters mocht je contemplatief leven, http://www.saintgregorysthreerivers.org/guide.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 23 Augustus 2011
Het hoge woord is eruit, het staat in Le Monde: Als je een reis wil plannen, ook binnen de Franse Hexagone, dan kun je beter de Deutsche Bahn dan de SNCF consulteren. De titel zegt het helemaal: Pour voyager en train dans l'Hexagone, laissez-vous aiguiller par la Deutsche Bahn.
'Alleen maar' van A naar B gaat wel bij de SNCF, maar een ingeplande omweg leidt al tot storingen of verkeerde informatie. Hoe dan ook, je wordt overstelpt door allerlei commerciële informatie over de plaatsen die je hebt ingetikt. SNCF heeft kennelijk bijverdienste aan al die 'zuigers' die éérst hun woordje mogen doen.
Mijn telefoonprovider Bouygues haalt dezelfde truc uit. Als ik 630 draai om het saldo van mijn 'prepaid' te krijgen hoor ik allereerst dat dit gesprek 'gratis' is. Daar moet ik kennelijk dankbaar voor zijn. Dan komt er allerlei commercie, en vervolgens word ik uitgenodigd op om '1' drukken om op te laden. Na enige wachttijd word ik uitgenodigd om '2' in te drukken voor het saldo. Via de website is het nèt zo. Ik moet mij eerst door een cordon van opdringerige reclameboodschappen worstelen.
Nee, dan de site van de Deutsche Bahn. Probeer maar: http://bahn.com. Negentalig, super-eenvoudig en alléén: Please select your country of departure. Dat is to-the-point. Zo begint een reis. Duitse websitebouwers houden zich bezig met de klant. Franse met bijverdiensten.
De Deutsche Bahn overschrijdt ook probleemloos grenzen. Toen ik Béziers-Eindhoven inklopte, kreeg ik het reisplan met de alternatieven om via Maastricht of Dordrecht te reizen. Compleet met overstap perrons en wachttijden. Met de SNCF kwam ik nooit verder dan Brussel. Dordrecht of Eindhoven kunnen ze niet aan. De rest regelde ik zelf.
Een goed ding van de SNCF is de aflevering. Met het codenummer kun je op ieder [Frans!] station terecht bij de automaat of het loket. De biljetten worden op verzoek gratis naar ieder [Frans!] adres gestuurd. Bij de Deutsche Bahn kun je je biljet thuis printen, net als voor Ryanair. Dat is heel gewoon. Tenminste buiten Frankrijk!
De Spaanse Spoorwegen, RENFE, bezorgen mij ook dergelijke moeilijkheden als ik van La Gomera naar Béziers reis. Ik vlieg dan daar Barcelona, en ga per trein [TALGO] naar Béziers. Maar dat treinkaartje! Per internet bestellen kan, maar binnen 24 uur afhalen bij een RENFE-station is lastiger want er is geen RENFE op de hele Canarias. Versturen per post kent de website niet. Ik heb wel eens een kennis in Barcelona ingeschakeld het biljet op tijd voor me op te halen. Nu, met Deutsche Bahn, kan ik het zelf printen. Op La Gomera. Thuis.
Volgens de reactie-schrijvers had SNCF dit systeem al sinds 1984 in de Minitel-tijd en waren er dezelfde klachten. Een andere schrijver meldt dat de Zwitserse Spoorwegen nòg beter zijn, www.cff.ch. Daar kun je bovendien alles per Android afhandelen, en krijg je zelfs bericht over vertragingen e.d. Ik ben er even gaan kijken. Net als de DB-site geeft het de rust die nodig hebt om je te concentreren op je reis.
Daar ging het toch om?
____________________________
Pour voyager en train dans l'Hexagone, laissez-vous aiguiller par la Deutsche Bahn, LE MONDE, 17.08.11
Artikel: http://www.lemonde.fr/voyage/article/2011/08/17/pour-voyager-en-train-dans-l-hexagone-laissez-vous-aiguiller-par-la-deutsche-bahn_1560383_3546.html
Artikel: http://abonnes.lemonde.fr/voyage/article/2011/08/17/pour-voyager-en-train-dans-l-hexagone-laissez-vous-aiguiller-par-la-deutsche-bahn_1560383_3546.html
Reacties: http://abonnes.lemonde.fr/voyage/reactions/2011/08/17/pour-voyager-en-train-dans-l-hexagone-laissez-vous-aiguiller-par-la-deutsche-bahn_1560383_3546.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 24 Augustus 2011
DSK is vrijgesteld van rechtsvervolging wegens gebrek aan bewijs. Niet meer en niet minder. Maar de advocaat Benjamin Brafman begon meteen al met een 'belangrijke onwaarheid' te verkondigen. Ik hoorde het op TV, maar ik citeer hier Businessweek:
--"This was not a forcible encounter. You can engage in inappropriate behavior perhaps, but that is much different than a crime and this case was treated as a crime when it was not". [Hoe kwam DSK's sperma op haar kleren? Bedoelt hij dat met inappropriate?]
Mag ik 'forcible encounter' vertalen als 'verkrachting'? Dan zegt hij dus dat géén verkrachting heeft plaatsgevonden en dus ook géén misdrijf.
En dat is niet waar! Er is slechts 'gebrek aan bewijs'.
Dat is een belangrijk onderscheid waarover het Europese Hof voor Mensenrechten op 30 juni jl nog een belangrijke uitspraak deed. Juist voor verkrachtingszaken. Ik schreef daar 11 Juli jl over toen ik in Le Monde dat verscholen berichtje las dat de [Franse] macho-wereld niet welgevallig zou zijn. De Franse rechtsgewoonte [en het geschreven recht tot voor kort] maakte het mogelijk om een aanklaagster in staat van beschuldiging [wegens laster] te stellen als de aangeklaagde feiten 'niet bewezen' konden worden.
Straatsburg vond dat in strijd met la présomption d'innocence en de Franse wet is intussen veranderd: Een aantijging voor smaad of laster kan pas plaatsvinden als de rechterlijke uitspraak luidt dat de 'verkrachting' niet heeft plaatsgevonden.
Maar de onderliggende macho-mentaliteit is niet veranderd, getuige de bovenstaande uitspraak van Brafman. Hij vindt kennelijk 'inappropriate behavior' van mannen tegenover vrouwen ook normaal. Dat is 'nogal macho', nietwaar?
In deze DSK-affaire speelde nòg een discriminerende asymmetrie die gebruikelijk is in verkrachtingszaken, maar hier tot het uiterste werd uitgebuit: De aanklaagster moet bewijzen nóóit te hebben gelogen. Dat wordt niet van de aangeklaagde gevraagd als hij [leugenachtig?] de gebeurtenissen ontkent.
De advocaat van Nafissatou Diallo drukte dat perfect uit:
--"Women who are raped and sexually assaulted should not have to go through some test to show that they lived a perfect life. The standard shouldn't be whether they lived a pristine life or whether they came to the United States on the Mayflower"
[pristine = ongerept/ zuiver]
Thuiskomend rolt DSK in de volgende 'affaire'. Die met die aanklacht wegens seksuele agressie door Tristane Banon. Dan kunnen we zien in hoeverre de wetsverandering ook de mentaliteit heeft veranderd.
En dan heb ik het nog niet over de politieke gevolgen waarvan ik 16 Mei schreef: ". . . De vrouwen denken niet zo bewonderend over rokkenjagers, maar als D.S.K. er in slaagt de 'vals beschuldigde' te spelen, stemmen alle vrouwen uit compassie voor hem. Hij is 'slachtoffer' van een ongecultiveerde Amerikaanse meid. Dat telt!!
Ik denk daarom dat hij het heeft geënsceneerd. Héél slim van D.S.K!"
Vol verwachting klopt ons hart . . .
________________________
Chris Dolmetsch and David McLaughlin, Strauss-Kahn Free From Threat of Assault Charges in New York, Businessweek, August 23, 2011
http://www.businessweek.com/news/2011-08-23/strauss-kahn-free-from-threat-of-assault-charges-in-new-york.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 25 Augustus 2011
Wat denk je als een gedicht begint met 'five-legged pocket spiders', 'vijfpotige zakspinnen', en dat vervolgens blijkt dat daarmee je handen worden bedoeld?
Wil je dan niet meteen je handen in je zakken steken om dat 'spider'-gevoel te krijgen?
Of juist niet ... stel je voor dat er een vijfpotige spin in je zak zit!
Het blijkt een lofdicht te zijn op je bloedeigen handen. Ja, neem daar maar eens de tijd voor. Je handen, zo gewoon, en toch ...
Een eindje verderop staat:
    I see you waiting anyplace always at the ends of my arms
    [...] so silent, such patience
    [...] ready to reach out at my softest suggestion.
Dat is het beeld van trouwe bedienden, die stilletjes in een hoekje opdrachten afwachten.
Maar ze nemen ook initiatieven:
    ... fly up like two birds when I speak [...] lifting my speech
    the way pepper springs the tongue from slumber
Zogezegd om mijn woorden op te peppen of te peperen.
De dichter bekijkt zijn handen nog een rustig en vergelijkt ze met een dubbelkwintet,
    Such harmony: the bass thumb, the pinkie's soprano,
    the three tenors in between: kind quintet x 2
Maar laat ik het begin volledig aanhalen, dat smaakt vast naar meer:

Ode to My Hands, by Tim Seibles

Five-legged pocket spiders, knuckled
starfish, grabbers of forks, why
do I forget that you love me:
your willingness to button my shirts,
tie my shoes - even scratch my head!

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 26 Augustus 2011, Theo jarig!
Ik krijg van mijn Franse buren en kennissen regelmatig prachtige tomaten, maar wat moet ik met zoveel? Zelfs als rauwkostfreak. Ik doe ze bijna dagelijks door de sla, en met fijngehakte peterselie zet ik ze ook wel 24+ uur in de ijskast als basis voor een èchte gazpacho. Daar eet ik een paar dagen van als ik geen gasten heb.
Toch lagen er gisteren een aantal prachtige exemplaren mij aan te staren. Volrijp. Vol zon. Bijna overrijp zelfs. Niet meer geschikt voor de sla of gazpacho.
Toen werd ik opeens creatief. Ik heb ze gekookt, ik ben er met de staafmixer doorheen gegaan en tenslotte gezeefd voor de pitjes. De helft had ik vooraf gepeld. Bij de andere helft zorgde de mixer voor de velletjes. Toen had ik een goede basis voor èchte tomatensoep. Maar ja, wat moet ik met anderhalve liter van die prachtige crême?
Toen werd ik wéér creatief. Ik behandelde het als jam. Daar heb ik ervaring mee. Ik kookte de puree nog eens goed door, deed die gloeiend heet in jampotten, en metéén de deksel er op en omkeren. Dat moet toch goed blijven, nietwaar? Net als jam toch?
Nu heb ik de tijd voor creatieve tomatensoepideeën. Ik heb er nog weinig over nagedacht. Misschien word ik wel getipt door een lezer of lezeres.
Er is tijd genoeg, want zojuist bracht de achterbuurvrouw mij weer een aantal prachtige tomaten. Precies goed voor de sla of gazpacho.
Dat moet voorgaan. Die jampotten kunnen wachten [. . . hoop ik].
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 27 Augustus 2011
Jacqueline Kelen [L' esprit de solitude] heeft zich verdiept in de Mythen de Mensheid als bron van inspiratie. Mythen kunnen niet worden verklaard, schrijft ze, maar kunnen worden geïnterpreteerd als een muziekstuk. Op een gegeven moment resoneert de onzichtbare wereld met de onzichtbare. Mythen geven ook niet het doel aan; ze zijn een opening naar nieuwe wegen en ervaringen.
We vertellen verhaaltjes aan kinderen om ze te laten inslapen.
Mythen, denkt ze, zijn er eerder om volwassenen wakker te maken.
On raconte aux petits enfants des histoires pour s'endormir.
Les mythes m'apparaissent comme des histoires racontées aux grands pour s'éveiller. (100 woorden)
_________________________
Zie 16, 17 en 22 Augustus jl. [ook 19 Augustus]
Jacqueline Kelen, L'esprit de solitude, Editions Albin Michel, 2005. ISBN 978-2-226-13906-1
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 28 Augustus 2011
Mijn zoon Jeroen heeft iets van een street observer. Net als ik. Maar hij is meer thuis in zijn innerlijke straatjes. Kennelijk verdwaalde hij daar laatst. Hij schreef er het onderstaande gedicht over.

Ik sta te wachten,
wel 10 mensen gaan me voor.
Ik heb wel meer te doen ...

Zal ik wisselen van rij?
Nee, dat heeft geen zin.
De andere rij is langer.

Zal ik eens diep ademhalen?
Dat geeft rust.

Wat moet iemand met 10 kratten bier?
Het zijn vast studenten.
Nee, die eten geen rode tomaten.

Zal ik een praatje aanknopen?
Nee, ze kijken me zo stug.

Zal ik nog eens goed ademhalen?
Dat gaf zo'n rust.

...

De kassière roept opeens geïrriteerd:
--"Ik blijf niet wachten!"

Cessenon sur Orb, Maandag, 29 Augustus 2011
In Augustus herinnert Orion mij iedere dag aan het einde van mijn Franse Periode. In het begin van de maand piept alleen de Betelgeuze boven de horizon, nèt voor de zon alle sterren wegvaagt. Zogezegd zijn rechterschouder. Later komt zijn onmiskenbare gordel met de drie sterren die in Chili Las Tres Marías heten. Twee weken geleden schreef ik dat Orion compleet stond te stralen, en vanmorgen, om half zes, toen ik nog eens goed keek, zag ik Sirius boven de horizon piepen. Orion is nu compleet met hond. Dat is het èchte vertreksignaal. Ik sta even stil bij dit afscheid. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 30 Augustus 2011
De Orkaan Irene was voor A Poem A Day dezer dagen kennelijk reden om gedichten uit de kast te trekken met dat thema. Eergisteren werd ik getroffen door het superkorte The Hurricane. Maar ik begreep het niet meteen. Ik legde het opzij om nog eens te lezen. Ik zocht meer van William Carlos Williams. Pas toen begon ik zijn broodnuchtere net-niet-cynische stijl te begrijpen, en begreep ook de 'dialoog' van The Hurricane.

The Hurricane
by William Carlos Williams

The tree lay down
on the garage roof
and stretched, You
have your heaven,
it said, go to it.

It is summer, it is the solstice
the crowd is cheering,
the crowd is laughing.

in detail
permanently, seriously
without thought

Cessenon sur Orb, Woensdag, 31 Augustus 2011, naar Nice
Ik vertrek dadelijk naar Nice voor een vakantieweek met Ghislaine. Ik zal weinig schrijven. Samen gaan we de Côte d'Azur verkennen, en slenteren over de Promenade des Anglais. Zij was er nog nooit, en kent het van nostalgische verhalen van haar grootouders. Verder 'moet' Saint-Paul-de-Vence en La Fondation Maeght. We hebben de laatste Guide Bleu bij ons.
Ik ben er lang geleden voor zaken geweest. Ik herinner mij die landingsbaan vlak boven de zeespiegel. Laatst was ik er om een Spaanse vriend te bezoeken. Toen wandelde ik voor het eerst over de beroemde Promenade des Anglais. Nu dus met Ghislaine. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Augustus 2011