San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 1 April 2016
Gisteravond was het lang verwachte Russisch Ballet hier, en wel met het beroemde ballet Giselle. Ik had het nooit gezien, maar ik had mij er goed op voorbereid. Dat moet je wel, anders kun je de draad van het verhaal helemáál niet volgen. 'Ballet' is wat dat betreft een volledige pantomime.
Ik genoot. Van het prachtige dansen, maar ook van de tragiek van Giselle, het dorpse meisje dat in de liefde bedrogen wordt, en van verdriet dood gaat. Dat was deel een. Deel twee speelt een gedroomde herrijzenis.
Ik werd echt geraakt, en genoot daarom wellicht extra van de dansers. (100 woorden)
_____________________
http://www.eltambor.es/2016/03/el-ballet-de-moscu-representa-hoy-giselle-en-el-auditorio-de-san-sebastian-de-la-gomera/ en https://en.wikipedia.org/wiki/Giselle
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 2 April 2016
Geïnspireerd door twee onaffe klussen die ik gisteren opeens enthousiast wist af te maken, heb ik zojuist een lijstje gemaakt van wat 'eindelijk' ook maar eens afgemaakt kan worden. Het zijn soms kleinigheden waar het 'afmaakgenot' op wacht; toch moet ik er moed voor verzamelen. Vooral ook niet over mezelf heenlopen; 'even' forceren, zogezegd. Dat was een favoriete methode uit mijn 'vorige leeftijd'.
— "Even een tussen-sprintje", zei ik dan tegen mezelf. En hup! Klaar was Kees.
Dat is nu fataal.
Sinds Nieuwjaar bleef ik top-prioriteit geven aan dit dagboek. Ondanks griep en dergelijke ongein. Tsja, dan weet je het wel. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 3 April 2016
Kort voor ik dit gedicht zag, had ik in de NRC een artikel gelezen — een interessant artikel overigens! — over Virtual Reality, VR, over hoe je met een high-tech bril voor veel geld kunt 'verdwijnen in de virtuele wereld', en het genot daarvan.
In dit gedicht las ik dat het veel eenvoudiger kan. Je kunt het leren van de appel uit dit gedicht, Garden Abstract, van Hart Crane (1889-1932).
De appel hangt aan de tak, maar hij voelt zich beklemd als gevangene van de boom en 'its green fingers'. Maar dan droomt hij dat hij zelf de boom is en hij voelt zich helemaal lekker.
Met andere woorden, VR — oftewel 'ik ben even weg' — kun je van een appel leren. Niks high-tech. Geniet maar van dit gedicht.

The apple on its bough is her desire,—
Shining suspension, mimic of the sun.
The bough has caught her breath up, and her voice,
Dumbly articulate in the slant and rise
Of branch on branch above her, blurs her eyes.
She is prisoner of the tree and its green fingers.

And so she comes to dream herself the tree,
The wind possessing her, weaving her young veins,
Holding her to the sky and its quick blue,
Drowning the fever of her hands in sunlight.
She has no memory, nor fear, nor hope
Beyond the grass and shadows at her feet.

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 4 April 2016
Ik voel mij deze dagen niet erg energievol. Is het voorjaarsmoeheid? Of ben ik nog niet helemaal klaar met mijn griep? Of is het nòg wat anders?
Hoe dan ook, toen ik dit gedicht — To E van Sara Teasdale — las, was het opeens voorbij. Opeens kreeg ik weer 'zin'. Zin in wat? Dat doet er niet toe. Er was opeens een golf van levenslust.
Toen ik goed keek, zag ik niet alleen de perfecte beschrijving van verliefdheid-op-het-eerste-gezicht, maar ook hoe dat geluksmoment zich jaren later herhaalt: How many times since then have I not seen/ Your great eyes widen when you talk of love,

The door was opened and I saw you there
And for the first time heard you speak my name.
Then like the sun your sweetness overcame
My shy and shadowy mood; I was aware
That joy was hidden in your happy hair,
And that for you love held no hint of shame;
My eyes caught light from yours, within whose flame
Humor and passion have an equal share.

How many times since then have I not seen
Your great eyes widen when you talk of love,
And darken slowly with a fair desire;
How many time since then your soul has been
Clear to my gaze as curving skies above,
Wearing like them a raiment made of fire.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 5 April 2016
Ik heb verschillende dichtbundels liggen die soms maandenlang onaangeroerd blijven. Dan, opeens, valt mijn oog er weer op.
Zo ben ik de laatste dagen weer eens druk met Antjie Krog (1952), de Zuid-Afrikaanse dichteres waarvan ik al een paar jaar geleden de dichtbundel Wat De Sterren Zeggen cadeau kreeg van mijn neef Marc.
Overmorgen is het weer nieuwe maan. Ik zag vanmorgen zijn oerdunne sikkeltje nog. Een mooie gelegenheid dit gedicht — gebed — te beluisteren van de meegeleverde CD. Helaas kan ik die bijzondere stem en voordracht van Antjie Krog niet op mijn blog zetten. Fantaseer dat er maar bij als je naar de Nieuwe Maan kijkt.

Gebed vir die nuwe maan

O nuwe maan daar bo
neem my gesig en ruil dit met joune daarbo
hou my gesig daar bo
en alles wat mij ontstel
en gee my jou gesig
wat altyd nuut terugkom
nadat jy gesterf het
want die vreugde daar bo
omdat jy nuut is
is altyd sigbaar van hier

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 6 April 2016
Ik heb gisteren de samenvatting gemaakt van Februari. Vandaag gaat die in de mail, maar op de website kun je die al lezen. Daarbij werd ik nog eens herinnerd aan de "bulderende NO-passaat" die toen bijna een hele week woedde. Om simpel van te worden.
Het bijzondere van die [al of niet bulderende] NO-passaat is dat de hemel dan kraakhelder is. De Nederlandse herfststormen — die qua kracht daar wel mee te vergelijken zijn — gaan altijd gepaard met zware bewolking. De laatste weken hadden we rustige wind met bewolking.
Nu stormt het opeens weer pittig. De hemel is dus kraakhelder blauw. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 7 April 2016
Gisternacht sliep ik abominabel slecht. Dat komt — gelukkig — zelden voor. Anders-dan-anders was ik gisteren overdag niet alleen moe, maar ik leek wel in een gat van moedeloosheid te vallen. Depressief haast. Ik moest alle zeilen bijzetten — en alle trucs uit de kast halen — om positief te blijven. Ik hield mij extra strikt aan mijn gedisciplineerde rustpauzes. Niets hielp.
Het lawaai van de storm door de palmen vlak voor mijn balkon, maakte mij bijna gek. Ik ontvluchtte het huis. Op een stille plek heb ik mediterend de zon zien ondergaan. Dat hielp.
Vannacht sliep ik beter. Ik kon mij weer ontspannen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 8 April 2016
Ik volg de 'Panama papers' met aandacht. Misschien dat die uiteindelijk helpen om de publieke ergernis over de (ongeschreven) privileges van de rijken in te tomen.
Eva Joly wees — met haar ervaring in het financiële wereldje — op de rol van lokale banken. Ik weet van een kennis — die opeens een 'ietsje groter vermogen' op zijn bank had staan — dat de lokale bank hem meteen verwees naar de afdeling 'Private Banking'. Het eerste wat ze daar voorstelden was om dat vermogen 'veilig' in het buitenland te verstoppen. Dáár wil Joly het probleem aanpakken.
Precies dát bankgeheim maakt die corruptie zo massaal. (100 woorden)
_____________________
'Panama papers ' : 170 000 signatures pour poursuivre les responsables d'évasion fiscale, LE MONDE, 07.04.2016
http://www.lemonde.fr/evasion-fiscale/article/2016/04/07/panama-papers-100-000-signatures-pour-poursuivre-les-responsables-d-evasion-fiscale_4898266_4862750.htm
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 9 April 2016
Ik was gisteren blij-verrast weer eens over Eva Joly te kunnen schrijven. Zij is als 20-jarige Noorse naar Parijs gekomen als au pair. Later was ze (gevreesde) onderzoeksrechter voor financiële zaken die indertijd Lagarde en Tapie het vuur na aan de schenen wist te leggen. Ze wordt 'racistisch' bekritiseerd met xenofobe opmerkingen die Marine Le Pen niet zouden misstaan. Op 16 Juli 2011 schrijf ik over minister-president François Fillon die ik met duidelijk dédain en gespeelde aarzeling op TV hoorde zeggen:
—"Cette dame n'a pas une culture très ancienne des traditions françaises . . ., des valeurs françaises . . ., de l'histoire française . . ." Dat ging over Eva Joly.
Een jaartje later, als Marine Le Pen 'alle buitenlanders eruit' wil hebben en noch Hollande, noch Sarkozy haar uitdrukkelijk tegen durven spreken uit vrees hun eigen 'xenofobe klantjes' te verliezen, komt Eva Joly — die inmiddels politiek behoorlijk in tel is — voor de dag met haar prachtige tekst waaruit blijkt dat ze meer van de 'traditions françaises' begrijpt dan Fillon suggereert:
—". . . Nous sommes chez nous, nous les Bretons, les Corses, les Occitans, nous les Polaks, les Portos, les Ritals et les Espingouins, nous les Youpins, les Nègres, les Bougnoules. Et nous, les Norvégiennes ménopausées . . . " (Mijn Dagboek 22 April 2012) Daar moest Marine het mee doen.
Ook Sarkozy — per slot is hij tweede generatie Hongaar — laat na de verkiezing van Hollande weten dat hij de politiek niet zal verlaten, maar wel:
—". . . Mon engagement sera désormais différent. Je m'apprête à redevenir un Français parmi les Français." (Mijn Dagboek 7 Mei 2012)
Kortom als Norvégiennes ménopausées 'Françaises' kunnen zijn, dan kan ook een tweede generatie Hongaar Français parmi les Français zijn.
Ik hou van haar, deze Norvégienne ménopausée. Ik hoop dat ze met haar nieuwe initiatief succes heeft: de corruption française in de wortel aanpakken.
_____________________
De genoemde verwijzingen naar Mijn Dagboek zijn op deze site gemakkelijk te vinden door in de derde kolom 'oudere dagboeken' aan te klikken. Het gaat om de dagboeken 134, 143 en 144
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 10 April 2016
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 11 April 2016
Vandaag moest ik naar de tandarts op Tenerife. Het leek een eenvoudige vulling, maar mijn tandarts alhier zag dat er eerst een zenuwbehandeling nodig was. Dat kon hij niet. Vandaar.
Het ging vlot en het was pijnloos. Maar met de reis ben ik driekwart dag kwijt. Om kwart voor zeven van huis, lekker lopen naar de haven. Dan 'een uurtje' met de boot, en tenslotte 'een uurtje' met de bus. Alles liep gesmeerd. Kwart voor tien was ik bij de tandarts. Sneller kon het niet. Voor de terugweg hetzelfde. Half vier thuis.
Terug op ons lieve mini-eiland in de oceaan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 12 April 2016
In Babelia trof ik een bespreking van interview met de Syrische dichter Adonis — nom de plume van Alí Ahmad Saíd Esber (1930) — over zijn boek Violence et Islam en daarin de opmerking dat de Islam de jongste monotheïstische religie en dat die de Arabische staat nog helemaal in de klauwen heeft. Vergeleken met het Jodendom en het Christendom is de Islam veel minder 'bevrijd'. Uit het verdere betoog blijkt dat dat 'in de klauw hebben' wederzijds is. Een dictatoriale staat heeft een dictatoriale religie nodig. Hij, Adonis, probeert de Islam met betrekking tot die situatie uit te leggen zonder in 'islamofobie' te vervallen.
Eerder schreef ik over her loskoppelen van de Joodse Staat en de Joodse Religie naar aanleiding van het overlijden van Hajo Meijer, een van de drijvende krachten achter 'Een Ander Joods Geluid' dat internationaal het koketteren met de Holocaust door de Staat Israël aan de kaak stelde. Daar speelde ook det verwijt anti-semitisme in de richting van Hajo Meijer c.s.
Vervolgens kwam ik op 'onze' Ayaan Hirsi Ali die een jaar geleden 'vijf thesen' aandroeg om de Islam los te koppelen van de Staat. Zij vergeleek dit met de 'thesen' van Luther die indertijd een begin maakten met het loskoppelen van de religie en de staat.
Heel boeiend! Ik las Spaanse, Franse en Engelse analyses van dat boek, maar een Nederlandse kon ik niet vinden. Wat is er aan de hand. Is 'onze' Ayaan Hirsi zover in de hoek van de islamofobie gedrukt dat je in Nederland niet meer over haar mag praten?
_____________________
Adonis (Auteur), Houria Abdelouahed (Interviewer), Violence et Islam, 5 novembre 2015,
https://www.amazon.fr/Violence-islam-Adonis/dp/2021288587
Een interessant interview met Adonis staat in Le Monde:
Catherine Simon, Adonis : Nous, Arabes, n'avons pas rompu avec la tradition autoritaire, LE MONDE DES LIVRES, 29.01.2014
http://www.lemonde.fr/livres/article/2014/01/29/adonis-nous-arabes-n-avons-pas-rompu-avec-la-tradition-autoritaire_4356441_3260.html
In het Spaans las ik: AYAAN HIRSI ALI, Cinco tesis de Ayaan Hirsi Ali, El País Internacional, 12 ABR 2015 http://internacional.elpais.com/internacional/2015/04/10/actualidad/1428699981_762750.html
In het Engels vond ik: The Uncomfortable Read: Heretic by Ayaan Hirsi Ali, APRIL 13, 2015 | THE PAPERBACK PRINCESS
https://thepaperbprincess.wordpress.com/2015/04/13/the-uncomfortable-read-heretic-by-ayaan-hirsi-ali/
Over de 'klauw' tussen de Israëlische Staat en het Joodse Geloof schreef ik 3 4 5 25 en 25 Augustus 2014. Aldaar ook de betreffende bronvermeldingen.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 13 April 2016, Michaël jarig!
—'How our politicians — and media — are helping terrorists win', is de titel van een voortreffelijke analyse in The Spectator. Terrorisme is generen van macht waar die niet is; door 'bangmakerij'. Daaruit halen ze de politieke dimensie van hun ordinaire [massa]moorden.
De pers 'verdient' daaraan door 24/7 'boeiend nieuws' te brengen. Politici zien kans om massa-populariteit te krijgen. Na 9/11 begonnen Bush en Blair begonnen een waanzinnige oorlog waaraan alleen het militair-industriële complex verdiende. Op die manier worden ze 'luidspreker' van terroristen. Thatcher — indertijd met de IRA — behandelde IRA-strijders als 'gewone misdadigers'.
Géén overreactie dus, maar investeren in intelligente — vooral brede!! — preventie. (100 woorden)
_____________________
Simon Jenkins, How our politicians — and media — are helping terrorists win
http://www.spectator.co.uk/2016/04/how-our-politicans-and-media-are-helping-terrorists-win/
Citaat: 'These two responses — from the media and politics — are like whirling dervishes, dancing to terrorism's beat, with Isis gleefully orchestrating them from afar'.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 14 April 2016
De zonsopkomst gaat met sprongen achteruit. Op 25 Maart noteerde ik dertien over acht; vanmorgen zeven vóór acht. Dat hoort bij het begin van de lente. Later, tegen de tijd van de kortste nacht, gaat het veel langzamer.
Wat ik ieder jaar boeiend vind is het punt van opkomst. Op het moment schuift dat punt op de rechterflank van El Teide omhoog. Het ziet er naar uit dat midzomer de top wordt bereikt, maar dat heb ik nog nooit met eigen ogen gezien.
Bovendien is de top vaak in wolken gehuld. 'Haarscherp verschijnen' is nogal zeldzaam. Daarom niet minder spannend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 15 April 2016, zus Tini jarig!!
Hoewel de passaatwolken vrij vaste vormen hebben, kan ik niet klagen over de fraaiheid. Zeker niet nu ik die vooral gebruik om daar rustig naar te kijken als meditatie.
Gisteren was er opeens een verrassing. Hoog boven de passaatwolken — die heel keurig op precies elfhonderd meter zweven — verschenen de hele middag prachtige vederwolken. Cirrus in allerlei vormen: Lange strepen, grillige turbulenties, allerlei andere krullen en natuurlijk de echte 'veren' waaraan ze hun naam danken.
Wat me opviel was dat ze in tegengestelde richting bewogen. Kennelijk heersen daar boven andere windrichtingen en vooral stormen.
Hier beneden was het intussen lekker rustig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 16 April 2016
Juist deze week — twee weken na de Panama Papers — heeft het Europese parlement een 'richtlijn' goedgekeurd die de Europese landen verplicht die binnen twee jaar in hun landswetten op te nemen. Die richtlijn houdt in dat 'zakelijke belangen' onder [wettelijk beschermde] geheimhouding vallen. Multinationals lobby-den daar al lang voor. Als dit wet wordt, zijn Panama Papers niet meer mogelijk. Zo ook niet het publiceren van het bedrog van Volkswagen — en andere merken — met de uitlaatgassen. Ook het farma-bedrog van Mediapart, dat in Frankrijk honderden doden kostte, zou 'onaanraakbaar' worden voor publiciteit.
Le Monde publiceerde er gisteren een alarmerend artikel over. (100 woorden)
_____________________
Anne-Aël Durand et Mathilde Damgé: Les 'Panama papers' auraient-ils été possibles avec la directive sur le secret des affaires?, LE MONDE, 15.04.2016
http://www.lemonde.fr/panama-papers/article/2016/04/15/les-panama-papers-auraient-ils-ete-possibles-avec-la-directive-sur-le-secret-des-affaires_4903235_4890278.html
Over Mediapart schreef ik gedetailleerd: 24 en 27 November 2010, 30 September en 15 Oktober 2011
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 17 April 2016
Gisteravond zag ik een beroemd stuk van García Lorca, de poëet die in 1936 door de franquistas werd vermoord. Het heet La casa de Bernarda Alba en wordt uitsluitend door vrouwen gespeeld. De onderdrukking door man is er niet minder aanwezig. Het is de geest van afgedwongen discipline die met harde hand wordt gehandhaafd.
In dit geval door Bernarda, de weduwe met vier volwassen dochters die eist dat het hele huishouden acht jaar rouwt voor het overlijden van haar man. De spanning, ook de seksuele, is te snijden. Een dochter pleegt tenslotte zelfmoord.
Ik werd er geleidelijk heel verdrietig van. (100 woorden)
_____________________
Deze korte/prachtige YouTube geeft — ook als je geen letter Spaans verstaat — een goed beeld van de spanningen:
BERNARDA ALBA 2015 Delirium Teatro, https://www.youtube.com/watch?v=1XafHUwXqiQ
Engelse Wikipedia over het stuk: https://en.wikipedia.org/wiki/The_House_of_Bernarda_Alba
De moord op Lorca werd van officiële franquistische zijde verwezen naar 'enkele dissidenten'. Pas een jaar geleden blijkt uit vrijgekomen documenten dat het wel degelijk van hogerhand was opgedragen:
Ashifa Kassam, Federico García Lorca was killed on official orders, say 1960s police files, The Guardian, 23 April 2015
http://www.theguardian.com/culture/2015/apr/23/federico-garcia-lorca-spanish-poet-killed-orders-spanish-civil-war
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 18 April 2016
Zoals je misschien hebt begrepen ben ik 'nogal' actief als ik 'rustiger' zou moeten zijn. Hoewel ik al grote veranderingen op dit punt heb bereikt, is iedere hulp welkom. Zo dit gedicht Park Going to Sleep van Helen Hoyt (1887-1972).
Ik zie het helemaal voor me. Het is een rustgevende fantasie. Ik zit in de schemering op een bank in een stadsparkje. De overige bezoekers zijn al naar huis. De parkwachter loopt nog rond voor hij het sluit. Ik zie het langzaam donker worden.

The shadows under the trees
And in the vines by the boat-house
Grow dark,
And the lamps gleam softly.

On the street, far off,
The sound of the cars, rumbling,
Moves drowsily.
The rocks grow dim on the edges of the shore.

The boats with tired prows against the landing
Have fallen asleep heavily:
The monuments sleep
And the trees
And the smooth slow-winding empty paths sleep.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 19 April 2016
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 20 April 2016, nicht Tini jarig!
Het is gemakkelijk de moord op García Lorca te wijten aan zijn homoseksualiteit of aan zijn 'socialisme', maar nader onderzoek — dat laatste jaren bekend werd — leert dat zijn familie óók erbij was betrokken. Voor zijn falangistische familie was hij meer dan het 'zwarte schaap'. Met het toneelstuk dat ik Zaterdag zag, had hij positie genomen in een oude familievete. De tyrannieke moeder verwees naar een concreet familielid, al was de werkelijkheid wellicht iets milder.
Als het aanstaande Augustus precies tachtig jaar geleden is, zal het wel ruime publiciteit krijgen. Lees alvast de reeds verschenen artikelen.
Dat geeft je een idee. (100 woorden)
_____________________
Het gaat vooral om het onderzoek van Miguel Caballero Pérez en anderen
Giles Tremlett, Final hours of Spanish poet Federico García Lorca revealed The Guardian, 25 june 2011
http://www.theguardian.com/culture/2011/jun/25/spain-franco-federico-garcia-lorca
Laura Ventura, La muerte del poeta: nuevas hipótesis tras los restos de García Lorca, LA NACION, 05 DE ABRIL DE 2015
http://www.lanacion.com.ar/1781791-la-muerte-del-poeta-nuevas-hipotesis-tras-los-restos-de-garcia-lorca
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 21 April 2016
Ik heb vannacht opeens heel slecht geslapen en lang wakker gelegen. Ik was er de laatste week juist in geslaagd mijn 'over-actieve geest' zodanig te temmen dat ik een paar nachten voortreffelijk sliep. En nu opeens dit. Een nare verrassing!
Ik vraag mij natuurlijk af: "How come?" Misschien dat ik gisteren — of de laatste dagen al — een of meer 'fouten' maakte. Dat zou mij verder helpen.
Vroeger sliep ik — als vanzelfsprekend — de volgende nacht uitstekend. Dat is niet meer zo. Nu moet ik rustig waarnemen, het probleem herkennen en met experimenten oplossen. Als een objectieve wetenschapper.
En vooral rustig blijven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 22 April 2016
In Die Burger — het beste Zuid-Afrikaanse dagblad; ik lees dat af en toe — trof ik een column waarin het terrorisme in Zuid-Afrika vergeleken werd met de IS-aanslagen in Europa. De schrijver geeft getallen. In Zuid-Afrika zijn in de 22 jaar na de Apartheid 370.000 mensen doodgeschoten of -gestoken. Nu nog steeds 18.000 per jaar.
De overheid doet niets. Vermindert zelfs het politie-budget. Er is geen preventie of heropvoeding. Integendeel "We cultiveren moord- en doodslag", schrijft Charles Smith is zijn column: "We hebben geen Islamitische djihadisten nodig. Ons is in 'n politieke drukkoker wat terrorisme kweek".
En Zuma blijft de president. (100 woorden)
_____________________
Charles Smith: SA onder beleg deur terroriste, dis net ons eie, Die Burger, 24 Maart 2016
http://www.netwerk24.com/Stemme/Charles-Smith/charles-smith-sa-onder-beleg-deur-terroriste-dis-net-ons-eie-20160324
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 23 April 2016, St George's Day
Vandaag precies 400 jaar geleden zijn Shakespeare èn Cervantes overleden. Shakespeare was 52, Cervantes 69. Allebei beroemd als vernieuwer van de literatuur, maar hoe verschillend. Babelia wijdt er een hele aflevering aan.
Cervantes leefde in een Spanje dat juist alle Joden, Arabieren en tenslotte zelfs bekeerlingen had uitgewezen en zijn toppunt van 'pure katholiekheid' had bereikt. Shakespeare maakte Elizabeth I mee, die 44 jaar regeerde, en Jacobus II, de laatste katholieke vorst. Cervantes zette in de literatuur de moderne roman op poten, Shakespeare deed dat met het theater.
In de loop van de eeuwen is het werk van beiden over en weer vertaald. Babelia wijst echter op een klassieke vertaalmoeilijkheid van Engels naar Spaans die hier ook een rol speelt. Het meest extreme voorbeeld is het zinnetje uit Hamlet: 'To be or not to be'. Dat is onvertaalbaar want in het Spaans heeft 'zijn' twee betekenissen namelijk 'ser' en 'estar' die ook in het Nederlands 'moeilijk' vertaalbaar zijn. Babelia wijst op Calderón die deze zes lettergrepen inderdaad vertaalde, maar daarvoor dertig versregels nodig had om hetzelfde te zeggen.
Ik beperk mij daarom tot deze enkelvoudige observatie.
Bij het vergelijken van Shakespeare en Cervantes vind je allerlei tegenstellingen, overeenkomsten en complementariteiten. Ontzettend veel dus. Of, zoals ze in het daartussen gelegen land zo treffend zeggen 'c'est la mer à boire', dat mijn Van Dale vertaalt als: 'het is onbegonnen werk'. Speur zelf maar in de culturele bijlagen van de kranten die je leest.
Veel leesplezier!
_____________________
Het inleidende artikel in Babelia van 16 April 2016
Alberto Manguel, Shakespeare no es Cervantes, http://cultura.elpais.com/cultura/2016/04/14/babelia/1460640879_175928.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 24 April 2016
Mogelijk wegens de herdenking van het overlijden van William Shakespeare kwam A-Poem-A-Day met diens Sonnet 104. Het gaat over vriendschap en ouder worden. Het kon niet missen. Zeker ook niet wegens de treffende beginregels. Bij 'gebruikelijke ellende' van het ouder worden is er ook de onveranderlijke schoonheid die het dóórleven waardevol maakt.

To me, fair friend, you never can be old,
For as you were when first your eye I ey'd,
Such seems your beauty still. Three winters cold,
Have from the forests shook three summers' pride,
Three beauteous springs to yellow autumn turn'd,
In process of the seasons have I seen,
Three April perfumes in three hot Junes burn'd,
Since first I saw you fresh, which yet are green.
Ah! yet doth beauty like a dial-hand,
Steal from his figure, and no pace perceivd;
So your sweet hue, which methinks still doth stand,
Hath motion, and mine eye may be deceiv'd:
    For fear of which, hear this thou age unbred:
    Ere you were born was beauty's summer dead.

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 25 April 2016
Precies tien dagen geleden schreef ik over het verschijnen van Cirrus wolken. Ik weet niet of het lente seizoen er mee te maken heeft. Mogelijk valt het mij op omdat ik meer-dan-vroeger mediterend naar de wolken kijk om mijn hyper-activiteit te beteugelen.
Hoe dan ook, die Cirrus is een nieuw element waarbij onze klassieke passaatwolken nogal saai afsteken. Ze verschijnen niet iedere dag, en — zoals ik de eerste keer al zag — bewegen ze in tegengestelde richting. Kennelijk is het daarboven niet alleen veel kouder, maar waait de wind daar tegengesteld.
Ze zijn — hoe dan ook — heerlijk om naar te kijken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 26 April 2016
Mañana heeft in het Spaans twee betekenissen. Zoals het Nederlandse 'morgen' betekent het 'ochtend' en 'de volgende dag'. 'Morgenochtend' in het Spaans is mañana por la mañana.
Maar mañana heeft ook nog een andere betekenis. Als iemand je iets voor 'mañana' belooft dat betekent het meestal 'met Sint-Juttemis'. Dat ergert mij.
Om mijn hyperactiviteit te beteugelen stel ik vaak dingen uit tot morgen die ik 'eigenlijk' vandaag wil doen. Dan mompel ik mañana in mezelf.
Maar ja, nu is het mañana (ochtend) en ik bekijk alle mañanas van gisteren.
Balen!
Of moet ik worden als de Spanjaarden? Mañana=Sint-Juttemis. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 27 April 2016
Dit gedicht — A Sunset van Ari Banias — gaat over het fotograferen van zonsondergang. Mijn ervaring ligt bij zonsopgang. Dat is vergelijkbaar. Ik geniet er telkens opnieuw van. Ik had — 'had', want ik heb het afgeleerd — vaak aanvechtingen om het te fotograferen: om het te vereeuwigen, of om het te 'delen'. Zinloos. Dit gedicht gaat er over, en ik herken het helemaal.
—"I was thinking about our insistence on capturing and memorializing the present as a refusal of the present", zegt de dichter in zijn toelichting.
—"There is no substitute for the real thing", mompel ik dan.
(Bijgedachte: Misschien kan in de toekomst de digitale-neuropsychologie gevoelens zodanig digitaliseren dat we die per e-mail of WhatsApp kunnen 'delen'. Met mijn oude marketing ervaring denk ik dat er vast wel een 'markt' voor is gezien het aantal mensen dat 'heerlijke gevoelens' met een spuitje probeert na te apen.)
Geniet van de dingen zoals ze zich voordoen, maar maak er geen foto van:
— ' . . . (a) picture can only be as interesting as a word repeated until emptied'.

I watch a woman take a photo
of a flowering tree with her phone.
A future where no one will look at it,
perpetual trembling which wasn't
and isn't. I have taken photos of a sunset.
In person, "wow" "beautiful"
but the picture can only be
as interesting as a word repeated until emptied.
I think I believe this.
Sunset the word holds more than a photo could.
Since it announces the sun then puts it away.
We went to the poppy preserve
where the poppies were few but generous clumps
of them grew right outside the fence
like a slightly cruel lesson.
I watched your face, just out of reach.
The flowers are diminished by the lens.
The woman tries and tries to make it right
bending her knees, tilting back.
I take a photo of a sunset, with flash.
I who think I have something
to learn from anything learned nothing from the streetlight
that shines obnoxiously into my bedroom.
This is my photo of a tree in bloom.
A thought unfolding
across somebody's face.

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 28 April 2016
— "Zo'n mañana-lijstje van gisteren kan je behoorlijk storen. Ik bekijk 's avonds welke prioriteiten ik wèl heb ingevuld. Dat lijstje is interessanter!"
Zo reageerde Ghislaine op mijn mañana-column van eergisteren waar ik beschreef hoe ik die ochtend baalde toen ik zag wat ik allemaal op de Spaanse mañana-manier had uitgesteld.
Inderdaad, Ghislaine heeft gelijk: Geniet van wat je wèl hebt bereikt: 'Count your blessings!' Ik zal het in mijn oren knopen. Ik heb al langer de gewoonte om bij het inslapen de hele dag de revue te laten passeren.
Dat ga ik in het vervolg aanvullen met 'Count your blessings!' (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 29 April 2016
Henk schreef mij enthousiast over het gedicht van afgelopen Woensdag, met name over de toelichting van de dichter dat het gaat over 'refusal of the present'. Ik vroeg mij daarbij af waarom we zonodig de zonsopgang — of welk 'prachtig moment' dan ook — moeten fotograferen. Henk verwijst naar recent onderzoek over Facebook-gebruikers. Ook daar speelt zich iets dergelijks af. Je zoekt — en vindt — contacten maar de blijvende bevrediging blijft uit. Je vindt de fascinatie van de ontmoeting, dat is opwindend, maar de rustgevende bevrediging van een menselijk contact komt niet. Facebook-en is in die zin een vorm van 'refusal of the present'.
Als gevolg daarvan mis je iets wezenlijks.
De 'chemische' verklaring daarvoor is dat de fascinatie van het eerste moment bepaald soort opwindende hormonen oproept. Die worden dan niet gevolgd andere — rustgevende — hormonen die de complete menselijke ervaring afronden.
Het betrokken onderzoek onder scholieren stelde vast dat intensieve Facebook-gebruikers minder 'bevredigd' zijn en more likely to be anxious, hostile, or depressed. Ook hier blijkt dus: There is no substitute for the real thing.
Bedankt Henk, het stimuleert mij om nog meer van het moment zelf te genieten en het daarbij te laten. Niks vastklampen, niks fotograferen, niks Facebook-en om er 'later' van te genieten, of om het te 'delen'.
_____________________
http://nicholasboothman.com/no-substitute-for-the-real-thing/
Quote: When we bond face-to-face, the "seeking" emotions trigger the release of a feel-good chemical inside us called dopamine: and we feel energy and pleasure. If we like and trust the person, the calming and "satisfaction" rewards of oxytocin and serotonin are triggered to balance the highly addictive effects of the dopamine.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 30 April 2016
De zon kwam vanmorgen niet haarscherp op vanachter de rotsen van ons buureiland. Dat is — overigens — prachtig, maar de lichtflits is helaas oogverblindend.
Ook on-fotografeerbaar.
Meestal ligt er 's morgens op de horizon een smalle strook passaatwolken terwijl de hemel verder wolkenloos en diep-blauw is. Als die strook dikker is, zien we meestal een prachtig voorspel met roodgekleurde wolken dat ik 'fanfare' noem.
Maar vanmorgen — met de Cirrus die regelmatig op bezoek komt — was de hemel gevuld met de weelderige rijkdom van de Cirrus: vederwolken, mini-schapenwolkjes en wat al niet meer.
Daarmee was vanmorgen de hele hemel één rode 'fanfare'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek April 2016