San Sebastián de La Gomera, Maandag, 1 Februari 2016
Ik krijg leuke reacties op mijn column van gisteren waarin ik mijn waarnemingen van de zonsondergang op een rijtje zet. Eerder had Peter mij al er op gewezen dat ik bezig was met een interessant hoofdstuk uit de sterrenkunde, de analemma. Meteen gisteren al kreeg ik van Ghislaine een verwijzing naar een artikel in Science waarin de recente ontdekking wordt beschreven dat Babylonische onderzoekers al 1800-1600 jaar vC op die manier bezig waren met de loop van Jupiter, en niet pas Europese monniken in de 14e eeuw. Kortom, mijn 'bezigheidje' — nieuwsgierig kijken naar hemellichamen — past in een zéér oude traditie.
(100 woorden)
_____________________
Over 'analemma' zie Mijn Dagboek Maandag 18 Januari 2016
Artikel in Science: Ron Cohen, Math whizzes of ancient Babylon figured out forerunner of calculus, Science, Jan. 28, 2016 http://www.sciencemag.org/news/2016/01/math-whizzes-ancient-babylon-figured-out-forerunner-calculus
Deze YouTube vertelt je 'alles' in 1'43'' :https://www.youtube.com/watch?v=Rx-5dCXx1SI
Verder [pers-]commentaar vind je door de goegelen met de woorden 'clay tablet mesopotamia jupiter'
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 2 Februari 2016, Désirée jarig!!
Vlak voor Kerstmis begon ik met een echte werkster. Daarvóór deed ik het zelf als een soort sport. Een jaar geleden, toen mijn heup begon op te spelen, liet ik mij met enige [on]regelmaat helpen, maar een 'echte' werkster is heel wat anders. Die houdt het hele huis — en mij — in de gaten. Ik merk aan alles dat ze plezier heeft in het 'op orde' te houden. Zonder opdringerig te zijn, of alleen mijn gerichte aanwijzingen afwachtend. Daartussenin.
En voel ik mij nu afhankelijk? Was dat mijn angst als onstuitbare doe-'t-zelver?
Nee, maar er is wèl een andere levensfase begonnen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 3 Februari 2016
De laatste dagen kon ik de juiste zonsopgang niet meten: nèt iets teveel bewolking op de horizon. Maar vanmorgen was de horizon weer prachtig rood. De zonsopgang was haarscherp en bovendien — daar zat ik op te wachten — om zes minuten vóór acht. Dat is precies de tijd waarop de zon op de 'zogenaamde kortste dag' verscheen.
Na de officiële zonnewende maakte de zon dus nog een 'omweggetje' van ruim zes minuten in zes weken. Gedurende de dagen van de 'wende' was er bijna stilstand. Althans wat tijd betreft. De horizontale verplaatsing van het opkomstpunt was echter opvallend groot.
Heel boeiend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Santa Cruz de Tenerife, Donderdag, 4 Februari 2016
Vandaag ben ik 'op reis'. Na lange tijd. Ik moest naar de tandarts, al een hele tijd, maar ik stelde het telkens uit. Vreemd genoeg — dat realiseerde ik mij maar geleidelijk — omdat ik opzag tegen de reis.
—'Wat?', zul je zeggen, 'zo'n bereisde Roel! En nu opzien tegen een dagreisje naar het buureiland?'
Inderdaad, daar schuilt ook precies mijn verbazing. Ik was er dagenlang nerveus van. Vanmorgen in de bus van de haven naar de stad trok het pas bij.
Moest ik het reizen opnieuw leren voor deze nieuwe levensfase?
Dat zal het zijn. Verder begrijp ik het ook niet. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 5 Februari 2016
Dat opzien tegen de reis van gisteren bleef mij nog wat bezighouden. Ik was kennelijk vergeten hoe moeilijk de reis van Cessenon naar hier was geweest, half Oktober. Dat was 'op 't nippertje'. Mijn hoofd was het vergeten; maar mijn lijf reageerde met 'nervositeit', en kwam pas tot rust toen het feitelijke bewijs van 'no problem' was geleverd.
Het zij zo.
De afspraak met de tandarts was kort. Het kwam neer op een plan maken voor een grote revisie komende Donderdag. Twee kiezen trekken en drie implantaten planten!
Daarna wandelde ik rustig door de stad die zich klaarmaakte voor Carnaval. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 6 Februari 2016
Ik had in September een mooi boekje met 'Reisontmoetingen' gereed voor alle 'verjaardagsvrienden'. Dat wilde ik aan 'iedereen' versturen. Maar in dat 'iedereen' is helaas de klad gekomen omdat ik opeens slap-en-ziek werd. Ik kan nu de draad weer opnemen. Die onaffe verzendlijst ga ik opzoeken.
Intussen is de Engelse vertaling klaar voor de drukker. Erik is nog bezig met het 'vertalen' van de illustraties. De Spaanse vertaling is ook vrijwel gereed. Ik heb de eerste stappen gezet in de Duitse vertaling. Ik heb eindelijk weer het gevoel dat ik zinvol bezig kan zijn.
Nu extra oppassen voor de burnout. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 7 Februari 2016
Gisteravond ging ik met Margarita naar de andere kant van het eiland, naar Valle Gran Rey, voor een concert van het Festival Internacional de Música de Canarias 2016. Omdat zij er een professionele taak aan vastknoopte — als vuurtorenwachtster is zij tevens verantwoordelijk voor de havenlichten in VGR — gingen we vroeg en konden vóór het concert nog even de traditioneel-romantische zonsondergang meemaken.
Daaromheen is een (namaak-)hippiecultuur ontstaan die zijn eigen leven is gaan leiden. De beschikbare commercieel-toeristische propaganda staat vol met nonsense-romantiek, die zelfs niet klopt met mijn eigen waarnemingen.
Nu ben ik op zoek naar de feitelijke geschiedenis. Heel verwarrend! (100 woorden)
_____________________
Voor mijn eigen documentatie hier twee links die een puntje van de sluier oplichten. Wat mij interesseert is de 'ontdekking' van VGR door VS-dienstweigeraars die niet naar Vietnam wilden. Europese hippies kwamen pas later. Hoe zit dat precies?
http://www.eldiario.es/canariasahora/premium_en_abierto/Gomera-ultima-Meca-atlantica-hippies_0_322668133.html
http://www.welt.de/reise/nah/article12549588/Auf-La-Gomera-lebt-der-Geist-der-alten-Hippies-noch.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 8 Februari 2016
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 9 Februari 2016
Het begin van het nieuwe jaar is tevens het seizoen waarin nieuwjaarsvoornemens op allerlei manieren aan de orde komen. Zo las ik een artikel over het voornemen het komend jaar beter te slapen. Interessant, want het verwees naar 'wetenschappelijke' bronnen over — bijvoorbeeld — koffiegebruik: Ja? Nee? Hoe?
Het gewone spul dus.
Wat mij opviel was een opmerking over 's nachts piekeren, met name piekerend wakker liggen. De remedie was verrassend: "Plan overdag een pieker(half)uurtje."
Dat zette mij aan het proberen. Niet dat ik er last van heb, maar het effect interesseerde mij. Het lijkt nog het meeste op mediteren. Heel rustgevend! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 10 Februari 2016, Dries jarig!
Vanmorgen kreeg ik dit gedicht toegestuurd van A-Poem-A-Day. Die moderne Amerikaanse gedichten worden op A-Poem-A-Day gepubliceerd met een ellenlange uitleg, precies het tegendeel wat ik van een gedicht verlang, namelijk dat het voor zichzelf spreekt. Met dit gedicht — Downstairs in Dreams, van Chase Twichell (1950) — ligt het een tikkeltje anders. Het gaat niet alleen over een 'bekend beeld', namelijk in slaap proberen te komen door een (donkere) trap af te lopen, maar ook over twee boeiende jeugd-/kinderbeelden van een (jonge) vrouw:
— 'Wat is 'man'? Wat is 'vrouw'? Wat is 'veilig'?'
— 'Mannenogen-zonder-handen make no harm', is een van de conclusies.
En dan natuurlijk het slotcouplet dat het kernprobleem van het onvervangbare 'beelddenken' uit de kindertijd aanraakt.
— 'You can't translate something / that was never in a language'.
Daarom doe ik de toelichting erbij. Als uitzondering.
Om zelf van de opgeroepen beelden je eigen woorden te maken.

Trying to fall asleep,
I count down stone steps
into the dark, and there they are:
Centaurs, half in and half out
of the woods, hindquarters still trees.
Downstairs in dreams I look
directly into their man-eyes,
which are opaque, absorbent.
They don't speak. I don't speak
of the long yellow teeth tearing off
the little dress—just for a glimpse,
no harm done. No hands, no harm.
Their hindquarters still trees.
No words to explain or contain it.
You can't translate something
that was never in a language
in the first place.

Santa Cruz de Tenerife, Donderdag, 11 Februari 2016
Ik ben weer in Santa Cruz de Tenerife. Voor de tandarts waar ik de vorige week deze 'grote revisie' besprak. Nou, ik heb het geweten! Het duurde drie uur, alleen onderbroken door kleine wachttijden om de (volgende) verdoving de laten doorwerken. Ik wacht nu op de bus voor de boot van zeven uur. Ik ben nog steeds uitgeput ook al heb ik zojuist wat kunnen dommelen in het zonnetje. Hier laat ik het bij.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 12 Februari 2016
Gisteren was inderdaad een 'pittige aangelegenheid'. Ik had er al niet op gerekend dat ik de middagboot terug zou halen; daarom had ik wat extra [achterstallig] leesvoer meegenomen. Daar ben ik niet aan toegekomen. De operatie duurde drie zware uren, en ik was uitgeput. Met een zakjes ijs tegen mijn wang ben ik nog wat nagebleven in de wachtkamer om bij te trekken.
Tenslotte heb ik toch nog door de stad geslenterd in de betrekkelijke rust tussen de twee Carnavalshoogtepunten: Afgelopen weekend en het volgende. Vannacht heb ik uitstekend geslapen en voel mij uitgerust. Dank zij de pijnstillers en zo. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 13 Februari 2016
Wegens de bewolking op de horizon — en ook wat meer verder overdag — had ik de zonsopkomst niet kunnen bijhouden. Althans niet met de horloge in de hand, want ik sta er iedere morgen even bij stil.
Het opkomstpunt verplaatst zich nu ook snel zodat het achter de palmboom van mijn benedenburen verdwijnt. Geen nood! Op mijn bovenbalkon kan ik het wel volgen.
De zon kwam op 07:47, en bovendien zover naar links verschoven dat hij boven het uiterste Zuidpuntje van het buureiland opkwam. Wegens de kraakheldere horizon was dit de eerste keer dat ik dat zo precies kon zien. Kassa!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 14 Februari 2016, Leny jarig!
Donderdag, naar de tandarts in Tenerife, met de veerboot, reisde ook een groep scholieren mee van de speelse leeftijd, zeven jaar of zo. Het waren er dik twintig, begeleid door een onderwijzer en een onderwijzeres. De kinderen gingen hun gang. Die speelden, ravotten of trokken zich terug. Een levendig tafereel waar ik — opnieuw op de terugweg — heel diep van genoot. Maar er over schrijven lukte niet.
Hoezo? Waarom?
De laatste regels van het gedicht van Woensdag verklaren dat wellicht:

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 15 Februari 2016
Ik zit op een terrasje in de benedenstad te schrijven. We beleven een forse storm van de Noordoostpassaat. Daar boven, rondom de vuurtoren waar ik woon, brulde die al de hele nacht. Met forse rukken, grote schuimkoppen op zee, maar niettemin met strakblauwe lucht, zonder wolken.
Ik baalde van het lawaai, en ging per taxi naar beneden. Niet te voet, wat inmiddels binnen mijn capaciteit ligt, maar met die rukwinden moet ik voorzichtig zijn in deze — overigens mooi gevorderde — fase van mijn revalidatie.
Intussen heb ik mijn boodschappen gedaan. Ik geniet van de betrekkelijke stilte.
En van een kopje koffie. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 16 Februari 2016
Gisteravond kwam opeens de klad in het helingsproces van de implantaten. Zwelling. Koorts. Pijn. Wat te doen? 's Avonds laat? Met koude kompressen en extra anti-ontstekingsmedicijn ben ik de nacht doorgekomen. Ik heb zelfs een paar uur goed geslapen. Maar nu begint het weer. Of is het mijn fantasie? Met koude kompressen heb ik het opnieuw kunnen temmen.
Intussen buldert de Noordoostpassaat. Bij wolkenloze hemel. Maar het is allesbehalve de stilte waar ik nu zo'n behoefte aan heb. Straks komt de zon door. Dan klaart de horizon weer op. Letterlijk en figuurlijk.
Ik ga allereerst naar de tandarts, denk ik. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 17 Februari 2016
Ik kwam een foto tegen van een open graf met op de grafsteen:

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 18 Februari 2016
— 'Hoe is het afgelopen bij de tandarts? Ben je daar nog heen gegaan?'
Dat zijn de vragen die ik krijg na mijn paniek-column van eergisteren.
Ik was inderdaad bij de tandarts, en het was inderdaad een dreigende kaakontsteking. Maar er was (nog) geen reden voor grandioze ingrepen in de behandeling. Alleen de dosering van het anti-ontstekingsmedicijn is wat opgevoerd, en een speciaal middel om de mond grondig te ontsmetten na iedere maaltijd is erbij gekomen.
En nu is het afwachten. De zwelling is duidelijk minder. Ik heb twee nachten goed geslapen. De revalidatie-oefeningen staan op een klein pitje.
Rustig-aan dus!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 19 Februari 2016
De bulderende Noordoostpassaat — en 'forse storm' — die ik afgelopen Maandag en Dinsdag noemde, was inderdaad het begin van een weeromslag waar meer dan twee maanden op werd gewacht. Deels 'in bange vreeze', want dan zou het afgelopen zijn met deze super-mooi-warme winter.
Deels met de 'zakelijke hoop' dat de hoogstnodige regen eindelijk zou komen, want de waterbekkens beginnen leeg te raken. Normaal zijn het de [forse] regens van November/December die daarvoor zorgen. Met aanhoudende regenbuien klaart De Natuur die klus in een week of tien dagen.
Maar ja, de weeromslag is er intussen. Die super-forse regenbuien nog niet.
Afwachten dus! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 20 Februari 2016, Ghislaine jarig!!
En de Noordoostpassaat, hij buldert voort.
Ik lees zojuist dat Umberto Eco gisteren is overleden. Ik heb vroeger veel van hem gelezen. De Naam Van De Roos en De Slinger Van Foucault komen mij voor de geest. Hij heeft ook mijn ogen geopend voor de semiotiek; heel anders dan het begrip semiotiek van Peirce dat ik eerder had leren kennen.
Ik sta nog even stil bij mijn herinneringen uit die tijd. Die hebben met Umberto Eco niets te maken, maar ze zitten met touwtjes vast aan hem, en aan die tijd.
Ik mijmer verder.
En de Noordoostpassaat, hij buldert voort. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 21 Februari 2016
Edwin Winkels is een Nederlandse journalist die al twintig jaar in Barcelona werkt en woont. Op het kerkhof aldaar, Monjuic, ontdekte hij enkele jaren geleden een grafzerk met een monument van een jonge vrouw in het uniform van stewardess. Het grafopschrift ontroerde hem. Het was van Maribel Sastre, die in 1958 — achttien jaar oud, zes maanden in het beroep — met een vliegtuigcrash nabij Madrid om het leven kwam; samen met de hele bemanning en alle passagiers. Hij schreef er een roman over onder de titel Haar laatste vlucht. Die is in Nederland heel enthousiast ontvangen, en verschijnt nu in het Spaans als El último vuelo.
Winkels heeft grondig archiefonderzoek gedaan, en heeft met familieleden en vrienden-van-toen gesproken. Hij gaf er echter de voorkeur aan de feitelijke geschiedenis in romanvorm te vertellen.
Het is tevens een tijdsdocument 'Spanje Anno 1958', want Spanje begon nèt los te komen van zijn culturele isolement. Supermarkten werden 'ontdekt', en het beroep van stewardess was splinternieuw. Maribel was een van de eersten. Zij was heel enthousiast voor haar beroep. Voor vrouwen was het bovendien een emancipatie van een heel andere orde dan in de rest van Europa van die tijd.
Het grafopschrift, gemaakt door haar ouders, luidt:

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 22 Februari 2016
Het is volle maan, en opeens was het stil vannacht. Het begon, geloof ik, gisteravond al, maar dat kon ook een van die korte pauzes zijn waarin de bulderende Noordoostpassaat kennelijk even op adem moet komen.
Dat hoort bij het bulderpatroon.
Maar vannacht, even half-wakker wordend, kreeg ik een verward gevoel.
Langzaam drong het tot mij door dat het buiten doodstil was. Na zoveel dagen bulderen, moest ik mijn gemoed even omschakelen.
Ik liep naar het balkon. Volle maan. Rustig spiegelende zee. Niet alleen wolkenloze hemel, ook de horizon was wolkenloos. En dan die stilte.
Ik bleef staan en genoot. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 23 Februari 2016
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 24 Februari 2016, Lucretia jarig!!
In November viel mij een 'opvallend strakke rechte lijn' op die een aantal sterren en planeten — in mijn gedachten natuurlijk — verbond. Het bleken vijf planeten Jupiter, Mars, Saturnus, Venus en Mercurius te zijn. Ook Regulus van het sterrenbeeld Leeuw paste mooi in het rijtje. Ik geniet er de hele winter van.
Telkens extra als Maan passeert.
Vannacht passeerde Maan Jupiter weer. Ik zag ze gisteravond samen opkomen en vanmorgen samen ondergaan. Ik was de enige niet die deze 'lijn' was opgevallen. Op het internet heet deze toevallige samenkomst de 'planetendans'.
Het einde van deze bijzondere samenkomst is echter in zicht. (100 woorden)
_____________________
Twee van de vele webpagina's die deze 'planetendans' beschrijven:
Bruce McClure and Deborah Byrd, February 2016 guide to the 5 bright planets: http://earthsky.org/astronomy-essentials/visible-planets-tonight-mars-jupiter-venus-saturn-mercury
Kees Graafland, Bijzondere planetendans, alleen deze week nog te zien, Algemeen Dagblad, 1 Februari 2016.
http://www.ad.nl/ad/nl/4561/Wetenschap/article/detail/4236314/2016/02/01/Bijzondere-planetendans-alleen-deze-week-nog-te-zien.dhtml
In Mijn Dagboek maak ik er melding van op 10 en 19 November, en 7 en 16 December 2015.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 25 Februari 2016
Ik ben Dinsdag weer bij de tandarts geweest. Om de laatste hechtingen [van de implantaten] er uit te halen, en om het goede bericht te horen dat het gevaar voor een kaakontsteking is geweken. Nu afwachten of de implantaten 'pakken'. Dat is niet zeker. Pas over drie maanden.
Vorig jaar April ging ik drie maanden na het 'inplanten' hoopvol naar de specialist om de 'kroon-op-het-werk' te krijgen.
Mispoes!! Het implantaat had niet 'gepakt'. Overdoen!!
Toen kwam de zomer ertussen met de heupprothese en zo. Dat werd uitstellen.
Nu is het een van de drie die — hopelijk — eind Mei 'bekroond' worden.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 26 Februari 2016
Nu ik niet meer regelmatig naar Zuid-Amerika reis, houd ik toch de voornaamste politieke gebeurtenissen aldaar in het oog. Nu, bijvoorbeeld, het referendum dat Ivo Morales — de geliefde en efficiënte president van Bolivia — deze maand heeft gehouden. Hij zit in zijn derde termijn als president [2006-2009, 2009-2014, 2014-heden] en stelde in het referendum voor de grondwet te wijzigen zodat hij na 2020 voor een vierde termijn gekozen kan worden.
— 'Nee', zei 'het volk'.
Wat betekent dat? Is Morales tòch het type president dat ik vaak aantref in Latijnse landen, landen met een autoritair volkskarakter. Verkiezingen zijn er om de 'volgende dictator' te kiezen. Het eerste wat een zodanig gekozen president doet de grondwet wijzigen zodat hij 'eeuwig' kan aanblijven.
Of wordt Morales afgewezen als president? Gezien zijn populariteit ziet het daar niet naar uit. Wordt zijn 'genuanceerd-linkse' benadering afgewezen? 'Eclectisch socialisme' noemen politieke waarnemers het. Wèl 'links', maar niet van dat 'keihard-ideologische-door-dik-en-dun' dat het socialisme/communisme elders in Zuid-Amerika kenmerkte, Chavez, in Venezuela indertijd, begon ook op die manier, maar na zijn eerste en tweede termijn verkeerde dat ik het tegendeel, want zijn omgeving liet het behouden van de macht voorgaan.
De commentaren op het resultaat van dit referendum zijn uiteenlopend.
'Rechts' juicht al.
Maar anderen constateren dat het een keuze vóór democratie is. Gezien de hele situatie, vind ik dat ook. Morales zelf vindt wellicht dat zijn volgers maar eens goed moeten nadenken over een andere leider, en hem niet — comfortabel — als 'pseudo-dictator' moeten afwachten. Ze hebben daarvoor nog vier jaar! Het is een bekend verschijnsel dat onder een [bijna-]dictatuur geen krachtige nieuwe leiders ontstaan, behalve in de tegenpartij, die dan metéén zèlf de volgende dictator probeert te worden. Langs deze weg werden de Boliviaanse 'democraten' met de neus op de feiten gedrukt.
Dat ze 'nee' hebben gezegd, is hoopvol.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 27 Februari 2016
De stilte die Maandag de bulderende Noordoostpassaat onderbrak was wel degelijk een weeromslag. 'Natuurlijk', zeggen kenners, het was Volle Maan, daarbij vergetend dat andere kenners — zoals mijn vriend Ignacio — zweren bij Nieuwe Maan als voorspeller van weeromslag. Het zij zo.
Nu is het een stuk rustiger, en een stuk kouder. Ook is er pittige wind; maar hoort bij een 'normale winter'.
De voorafgaande maanden — November, December en Januari — waren namelijk heel bijzonder. Warmer dan ooit, en veel minder wind.
Kortom, het was een Grote Weeromslag waar we nog jaren over zullen napraten:
— 'Weet je nog? Die super-warme Kerstmis van 2015?' (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 28 Februari 2016
Ik ben lekker bezig met mijn vertalingen. Engels gaat binnenkort naar de drukker. Spaans is 'af', maar eist nog veel nakijken op vertaalfouten en bovenal zoeken we naar een geboren Spanjaard of Spaanse die — onbekend met de voorgeschiedenis — de vertaling op 'vertelkracht' moet nalezen.
Wat Duits betreft heb ik de eerste stappen gezet, en het is mij meteen duidelijk geworden dat ik mijn grammatica — met name 'naamvallen' — zelf goed moet opfrissen. Ik kan dat niet aan een corrector overlaten.
Ik ben ongemerkt zó druk bezig dat ik er nerveus van word.
Dat betekent dat ik NU op het rempedaal trap!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 29 Februari 2016
Een schrikkeldag is een boeiend verschijnsel. Het zet mij aan het denken over de 'kieren en de oneffenheden' in 'de' theorie van ons bloedeigen zonnestelsel.
— 'De aarde loopt rond de zon in 364 dagen'.
— 'Ja, ja, maar er ontbreekt 'ongeveer' in deze uitspraak'.
Het duurt in feite een kwart dag langer. Dat compenseren we in ieder schrikkeljaar.
En zelfs dát klopt niet. Dat hebben we in 2000 gemerkt.
Ik vind die 'kieren en de oneffenheden' net zoiets als verschuiving van de zonnewende, de analemma, waar ik laatst over schreef. Het laat zien dat ons zonnestelsel 'natuur' is, geen eenvoudig ingenieurs-mechaniekje. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Februari 2016