Goed en Gelukkig 2014

     Maar in die zomer in Frankrijk lukte het mij niet om de resterende "puntjes op de i's" te zetten. Ik raakte verstrikt in overspanning en nervositeit. Ik dacht aan 'overtraining', maar aan het eind van dat jaar, precies een jaar geleden, kwam ik er achter dat ik met een burn out van doen had. Een self made burn out, want ik dankte die niet, zoals meestal, aan spanningen in mijn werkomgeving. Mijn eigen intieme leefstijl van brandende nieuwsgierigheid — die mij zoveel levensgenot had gegeven — moest op de helling. Vol onbegrip tegensputterend begon ik er aan. 'Nietsdoen' stond in geen enkel van mijn woordenboeken. Het gaat trouwens niet om 'nietsdoen' leerde ik al vlug. Ik vond professionele hulp voor de eerste stappen op die weg. De Nieuwjaarsbrief 2013 liet ik twijfelend schieten.

     En nu ben ik wéér een jaar verder. Het was een moeizaam leerproces met veel vallen en opstaan, en met hoopvolle stappen naar lichtjes aan de horizon die maar niet naderbij wilden komen. Ik besloot mijn leven te vereenvoudigen. Het boek dat ik in Chili had geschreven, ligt in de ijskast. Mijn jaarlijkse reizen naar het Zuidelijk Halfrond schafte ik af. Mijn Dagboek reduceerde ik van doorwrochte politieke en culturele observaties tot wat ik bij mezelf, en vanaf mijn balkon (zie foto achteraan) kan zien. 'Exit' dus het systematisch becommentariëren en bestuderen van de opinies in de wereldpers.
     Maar ... naast deze grote brokken gaat het om een massa diep ingebakken — vaak kleine — gewoontes die kleur en plezier gaven aan mijn nomadenbestaan. Mijn 'gezonde werklust' moest zelfs op de helling. Zo leerde ik veel.

     Onvoorzien werd mijn jaarlijkse verhuisreis van Frankrijk naar La Gomera — met de bekende omweg naar Eindhoven om mijn verjaardag te vieren — een meesterproef. Ik heb die doorstaan, en dat heeft mij zelfvertrouwen gegeven. Ik moest enkele weken van die klappen herstellen. Maar nu, vlak voor het einde van het jaar, sta ik weer voldoende op mijn benen om de volgende stappen te zetten. Deze brief hoort daarbij. Nog onzeker door de nieuwheid, maar ook vol zelfvertrouwen dat ik ook op deze moeilijke periode positief kan terugkijken.

     Wat brengt de toekomst? Minder dan ooit kan ik daar wat van zeggen. Een onderhanden publicatie uit mijn professionele archief, die ernstig is vertraagd, zal worden afgemaakt. Een nieuw project — een leuk boekje met enkele nog niet gepubliceerde 'reisportretten' — is in de startfase als cadeau bij mijn 85ste verjaardag voor mijn vrienden en vriendinnen. Enkele meer uitdagende ideeën vergen echter teveel creatieve energie. Ik laat die voorlopig rusten.
     Mijn kwaliteiten als street observer ga ik niet de nek omdraaien. Dat gaat te ver. Ik ga die energie 'herkanaliseren' en richten op meer intieme waarnemingen. Mijn balkon — met de wolken en de zee — noemde ik al, maar het lezen van de complete uitgave van Á la recherche du temps perdu, van Marcel Proust hoort daar ook bij. Iedere dag een stukje. Ik heb het als e-book ;-). Ik vind dat een van de prachtigste voorbeelden van het observeren van je directe omgeving, en van je eigen, en andermans, gevoelens. Het zal mij inspireren, en mij wellicht de internationale commentaren doen vergeten. Per slot draait het allemaal om afscheid nemen. Stap voor stap.

     En zo staan we allemaal weer voor een brandschoon nieuw jaar. 2014 is nog nooit vertoond! Wat zal het brengen? Ik zal mijn ogen en oren de kost geven in de nieuwe stijl. Ik zal daarover rapporteren in Mijn Dagboek. Hou mij maar in de gaten!
     Dat is wat ik jullie allemaal wens. Een nieuw en brandschoon jaar 2014. Een schone lei als het ware. Het is je eigen jaar, en dat kun je invullen op je eigen manier.
     Zo wordt het een

Goed en Gelukkig 2014